viernes, 6 de marzo de 2009

PASA RÁPIDO EL TIEMPO, por Mary Hermo.

Pasa rápido el tiempo

cuando estoy contigo,

pero se vuelve eterno

cuando no estás conmigo.

El día es bello

y la noche mágica

cuando estoy contigo,

pero se vuelve gris

y fría

cuando no estás conmigo.

Mis pensamientos vuelan

cuando estoy contigo,

pero sin ti,

me envuelven

y, me convierten

en un ser solitario

y, obscuro.

Todo es rutina,

monotonía,

cuando no estás conmigo.

No me preocupan mis ideales,

ni el mundo,

ni yo misma,

si no estoy contigo.

Mary Hermo.

13 comentarios:

  1. O tempo pasa moi axiña cando un está a ghusto con outra persoa, moito máis nas relaçións afectivas de parella, ou pola mesma causa en calquera momento e ambiente. O estar coa outra persoa amada lévanos a un estado idílico e de aleghría, pero tamén a distançia co ser desexado de ves en cando pode aumentar o noso querer e así evitar o desghaste continuo do vivir en común coas rutinas diarias.

    Respecto ó comentario meu de onte e á preocupación dalghún ou alghunha compañeira pensando que estaba doído por algho, debo deçir que non teño nada contra ninquén do blog, podedes estar seghuros.

    Só comentaba isto porque na vida, tanto eu coma vós sempre temos tocado con xente desa catadura moral baixa e por moito que analises os pros e os contras respecto de como afrontar esas interrelaçións non acabas de concluír a soluçión final para estableçer un modelo de conduta diante deles e así poder actuar.

    ResponderEliminar
  2. volvendo ó cancioneiro, acordádesvos desta:
    periquito teso
    cara de conexo
    vai lavar a cara
    que che cheira ó mexo

    5 de marzo de 2009 20:24

    Non me dirás que esto non resulta insultante dentro do contexto no que foi escrito.

    ResponderEliminar
  3. Alghúns ou alghunhas tendes un humor que me leva a entrar na roda do ambiente de esmorgha e así poder dárvos a réplica.

    Aí vos van dúas:

    - "Aprétalle nena, aprétalle ó pao, arredor dos ovos e o bacalo."

    Outra:

    - "O amor verdadeiro entra polo caño do mexadeiro."

    ResponderEliminar
  4. Bueno, xa que vai de poesías o tema, ahí vai a miña:

    A unha muller na praia de Barcelona
    a aghua dáballe pola...... rodilla.


    Si, xa sei que non rima, pero esperade a que suba a marea e veredes.

    ResponderEliminar
  5. PEDRO ERES ÚNICO AMIJO!!!!!

    ResponderEliminar
  6. Aproveitándome do clima creado por Pedro e os anónimos aí vai unha dedicatoria para as chavalas de entón que aínda hoxe o sodes, pero con máis experiençia. Co voso permiso, leonas. Eichevai:

    Non te acordas nena daquel día na praia cando ti contábalas estrelas no çeo e eu as areíñas do chan.

    (Non rima ven, pero a idea sighue estando aí.)

    Se quere pode perfeççionala alghuén ou alghunha.

    ResponderEliminar
  7. Unha vella
    por falta de macho
    meteuse na c..a
    un rabo dun sacho,
    LARALARA LALALA

    Unha vella
    nos tempos dos mouros
    fixo da c..a
    unha praza de touros,
    LARALARA LALALA

    ResponderEliminar
  8. A risa é o mellor medicamento para a humanidade:

    As tres amigas.
    """Deciden poner a prueba una técnica de seducción, por lo que las tres, esa misma noche, usarán bodies de cuero negro, tacones aguja de 20 centímetros, y una máscara negra para recibir a sus hombres.

    Al día siguiente, se reúnen a comparar experiencias:

    La del amante cuenta:
    'Apenas abrió la puerta, y me vio de body, tacones y enmascarada, gritócomo un salvaje, y me poseyó cuatro veces ahí mismo, en el suelo...'

    La que va de novia, a su vez, cuenta:
    'Yo me puse el body, los tacones y me pinté, pero me dio algo de vergüenza, y me puse una bata encima. Cuando llegó al apartamento, y abrí la bata, se puso como un loco y me llenó de besos, y fuimos a la cama, donde hicimos el amor dos veces seguidas...'

    La casada, gruñe y cuenta:
    'Bueno, yo también me puse el body de cuero negro, los tacones y me pinté
    los ojos de negro.Llegó el cabrón de mi marido, se tiró sobre el sofá, cogió el mando a
    distancia y gritó:








    '- Batman, ¿qué hay para cenar?'

    ResponderEliminar
  9. para o anónimo das 09:12, por favor pódesme decir en qué clase de contexto te encontras para que che resulte insultante unha estúpida rima infantil que cantábamos de pequenos? Pensei que nos estábamos movendo no mundo do cancioneiro popular e pareceume simpático, sin máis, sinto que a tí che resulte ofensivo aínda que non entendo por qué.
    Ademáis parece que o resto da xente lle serviu para recordar outras chorradas parecidas que poden resultar simpáticas, ou tamén che parecen ofensivas.

    ResponderEliminar
  10. o insultante resulta de que foi ESCOLLIDO como resposta á pregunta de por onde ian os tiros do comentario anterior de Ramón ( se se refería a política, a xente en xeral, a profesionais...etc.)SIMPLEMENTE PARA PODER ENTRAR A "CHATEAR" SOBRE O TEMA.
    En ningun otro momento se poden considerar ofensivas frases populares cando simplemente son citadas.

    ResponderEliminar
  11. de todas formas son pacifista de nacemento e por min.....borrón e conta nova.Ademáis para demostralo xa contribuín os sorrisos:-))

    ResponderEliminar
  12. OK,eu tamén son pacifista por eso non quixen entrar no enfado que mostraba Ramón na súa entrada, senon volver a retomar o tema folclorico e por eso empezaba decindo: "volvendo ó cancioneiro...", porque o que pretendía simplemente era escribir unha copla do cancioneiro popular e seguir por ahí.

    ResponderEliminar
  13. Gustame este poema de Mary, reflexa moi ben os sentimentos de obnubilación que se sienten cando se está enamorado.
    Mary sigue escribindo poemas porque vese que son moi intimos e iso di moito da persona que os escribe, di moito no seu favor, eso denota que é unha persona sensible.

    ResponderEliminar

...
LEMBRASE A TODO/A USUARIO/A QUE AQUEL COMENTARIO QUE POIDA FERIR A SENSIBILIDADE DE OUTRA PERSOA, SERÁ ELIMINADO DO BLOG.