Sombra pero antes
fun verba e son,
calma e tormenta,
reina e cincenta.
Vó pero antes
fun nube e ceo,
paxaro e niño,
viaxe e paisaxe.
Son pero antes
fun culpa e perdón,
camiño,
cativa,
emoción.
Antes de volver ser sombra
quero voar e cantar de novo,
Antes de ser soño fun descanso,
remanso,
ledicia,
canción.
Do amor coñecín
o sorriso e a dor,
pero inda gardo no meu corazón,
as caricias e o seu calor.
Foza, luz,
esta cruz pesada,
este amor xa é parte da miña historia,
pero queda gardado no mellor rincón
do meu corazón,
e da miña memoria.
Prefiro ser sombra,
antes de ser alfombra.
Mary Hermo
Sublime, Mary....gracias polo regalo do libro...
ResponderEliminarun recordo para ntonio Vega, banda sonora da nosa adolescencia
Piedra pequeña
ResponderEliminarAsí es mi vida,
piedra,
como tú; como tú,
piedra pequeña;
como tú,
piedra ligera;
como tú,
canto que ruedas
por las calzadas
y por las veredas;
como tú,
guijarro humilde de las carreteras como tú,
que en días de tormenta
te hundes
en el cieno de la tierra
y luego
centellas
bajo los cascos
y bajo las ruedas;
como tú, que no has servido
para ser ni piedra de una Lonja,
ni piedra de una Audiencia,
ni piedra de un Palacio,
ni piedra de una Iglesia;
como tú,
piedra aventurera;
como tú,
que, tal vez, estás hecha
sólo para una honda,
piedra pequeña
y
ligera ...
Se lle pos a música de Paco Ibañez
ResponderEliminarxa e unha maravilla
Sorprendesme cada vez máis non o podo negar, saco o sombreiro ante ti.
ResponderEliminarEspero que cho publiquen.