tag:blogger.com,1999:blog-3283908874198580672.post8634967553346427796..comments2023-11-02T09:53:57.266+01:00Comments on 25 Aniversario IES Praia Barraña - Boiro: DO AMOR E DO MOÇEO Por Ramón LaíñoAdministradorhttp://www.blogger.com/profile/07724247313047161810noreply@blogger.comBlogger6125tag:blogger.com,1999:blog-3283908874198580672.post-32056874195647777052009-12-15T23:15:57.147+01:002009-12-15T23:15:57.147+01:00Ramón (por dar a conoçer) dijo...
Menos mal que h...Ramón (por dar a conoçer) dijo... <br />Menos mal que hai alghuén que herda tamén cantares dos maiores.<br /><br />Ben por túa nai, por ti Pil e pola túa filla. Vai por vós.<br /><br />- Como miña nai nincunha que me quentou a cariña co caloriño da súa.<br /><br />- Coma miña nai nincunha, lavou a miña camisa dentro das mancas da súa.<br /><br />- Eu veño aquí, miña nai mandoume. Se quere, quere, senón voume.<br /><br />- Eu queríame casar, miña nai non teño roupa. Casa miña filla (meu fillo) casa que unha perna tapa a outra.<br /><br />- Mi madre / Miña nai doume unha tunda co aro da pineira. Teña verghonça mi madre que vén a xente da feira.<br /><br />- Miña nai ten tres ovellas, todas m’as ha de dar. Unha coxa, outra çegha e outra xa non pode andar.<br /><br /><br />- Eu queríame casar, miña nai dime que é çedo. Ela como casou, non sabe a ghana que teño.<br /><br /><br />- Miña nai mandoume á herba, vai no carallo o fouçiño. Non me mandou miña nai furala pipa de viño.<br /><br /><br />- Miña nai e maila túa viñan xuntas da romería, a miña /unha viña borracha e a túa / outra xa non se tiña.<br /><br /><br />- Sei cantar, sei bailar. Sei tocala pandeireta que me ensinou miña nai a costa dunha peseta.<br /><br /><br />- Miña nai por me casar ofreçeume bois e vacas, aghora que estou casada, doume unha taça de papas.Ramon (por dar a conoçer)noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3283908874198580672.post-53122470680951098702009-12-15T20:15:30.825+01:002009-12-15T20:15:30.825+01:00as de alá de arriba, cando van co gando, collen un...as de alá de arriba, cando van co gando, collen unha vara e bailan o tango, e bailan o tango e maila muiñeira, às de alá de arriba non hai quen as queira.<br />Esto cantabamo sempre miña nai a min e agora á sua neta.Pilnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3283908874198580672.post-35706568879890964202009-12-15T16:34:48.285+01:002009-12-15T16:34:48.285+01:00Os fillos naçidos nun contexto de noivos da cal no...Os fillos naçidos nun contexto de noivos da cal non se chegha a formar parella estable, ou dunha relaçión formada e frustrada, ou por aventuras inconsçientes, ..., que quedan instaladas nun esquema de "fora de xogho" estableçido soçialmente, paréçeme moi inxusto, como unha desfeita e carençia que poderían arrastrar esas crianças.<br /><br />Quixera saber como se senten estes fillos incluso no suposto de que esas nais refaghan a súa vida formando parella cun home que pasa a ocupar o papel de padrastro.Ramonnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3283908874198580672.post-29253631056939904312009-12-15T14:39:51.473+01:002009-12-15T14:39:51.473+01:00Copla: "Moreniña por morena téñoche o ollo bo...Copla: "Moreniña por morena téñoche o ollo botado, has de ser miña muller ou non hei de ser casado."<br /><br />¿Cal podería ser o canon de propiedades ou cualidades das chamadas na nosa terra: "mulleres dispostiñas e mulleres xeitosiñas"?<br /><br />Seméllanme mulleres de forte agharre á terra, de paso seghuro e desenfadado, de andar saleroso e activas á hora de amañarse nas tarefas emprendidas.<br /><br />Moi cariñosas e resolutivas, que por eso non perden o seu encanto feminino,comprensión e afecto.<br /><br />Poderían definirse como encantos sensibles, de comportamento natural, envoltos en corpos xeitosos de sensualidade e erotismo non finxido, cunha mente adaptada ao vivir sen artifiçios, encadrados nunha cultura natural do pobo chan.<br /><br />¿Alghunha outra variable ou apreçiaçión deste pareçer?Ramonnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3283908874198580672.post-59305953892325116862009-12-15T13:32:53.238+01:002009-12-15T13:32:53.238+01:00Hai dous cantares no exposto de hoxe que dan que p...Hai dous cantares no exposto de hoxe que dan que pensar a efectos do xiro na vida das persoas que están implicadas nese feito.<br /><br />- Un é a aventura a sabendas e con constançia por parte dunha chavala solteira cun home casado, quedando ela en estado.<br /><br />- Outra é o noviasgho dunha parella na que se deixan e ela queda en çinta, casándose con outro. Pasa ela por xunto o exnovio logho de vir de casar cando el está labrando co boi nunha leira.<br /><br />Dun xeito ou doutro dase a çircunstançia de que ambas quedan preñadas do seu amante e do exnovio, respectivamente, e a desçendençia ven nun ambiente desarbolado ao desamparo dun dos proxenitores biolóxicos, que de calquera maneira son os pais naturais.<br /><br />Pero se non existía amor ou proxecto común de futuro entre esas parellas de noivos formais, ou por serlle difíçil ou imposible formar futuro nunha relaçión de amantes clandestinos debido a que unha das partes era casado ou casada, ¿cómo ou por qué deberían unirse nunha unión pública de por vida, a pesares de xurdir unha desçendençia non esperada?<br /><br />¿Cal será o sentir de quen leva a cargha na súa barrigha e despois a súa criança?<br /><br />Por outra parte, para o pai natural, ¿como vai manifestándose o seu sentimento natural de pai non exerçido cando por çercanía ou por casualidade vai vendo a súa imaxe reflectida no “fillo ou filla”, cómo medra e cómo evoluçiona, sen ter podido ou sen ter querido estar con ela ou el?<br /><br />¿Qué dirá a todo este ese fillo ou filla naçido-a nese contexto? <br /><br /><br />Todo esto era unha situaçión soçial frecuente daquela época, conoçida como “fillos bravos” non reconoçidos oficialmente fora do matrimonio.Ramonnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3283908874198580672.post-65285162807304581772009-12-15T11:17:22.829+01:002009-12-15T11:17:22.829+01:00¡Qué fáçil é para min conectar con todo esto cando...¡Qué fáçil é para min conectar con todo esto cando aínda sigho tendo un vínculo íntimo e persoal con este mundo natural todavía vivo e sen extinghuir e espero que nunca se acabe!<br /><br />Non hai máis que perderse por montes, ríos, praias, piñeirais, arboledas, brañas, leiras, corredoiras, falar coa xente que mantén este vivir na súa alma e a ser posible saír da xunghla urbana cando se poda, antes que che arrastre e anule a túa sensibilidade.<br /><br />Tan liberador e terapéutico é perderse por aí e conectar co que en esençia somos, que me pareçe ridículo formar un mundo alleo ao noso propio ser.<br /><br />Reclamo a restauraçión do que verdadeiramente somos e que sempre estivo esperando por nós, da que nunca sei se nalghunha etapa da humanidade fomos quen de conectarnos e sintoniçarnos.Ramonnoreply@blogger.com