Saíndo de Moimenta direcçión noroeste, e monte arriba, atopamos o primeiro muíño chamado "Muíño dos Maios".
Perto
do muíño dos Maios, atopamos ao subir o que se conoçe como "Camiño de
Pá, ou Calçada de Pá", empedrado de antigho. Realmente xa começaba desde
as primeiras casas a carón da estrada de Boiro-Noia. Hoxe polo medio da
aldea empedrouse con lousas cortadas a medida.
Seghuindo por el, e aproximadamente a uns cen metros encontramos un seghundo muíño a man dereita. Leva o nome de "Muíño Pequeno". Está nunha toxeira con pendente.
Seghuindo por el, e aproximadamente a uns cen metros encontramos un seghundo muíño a man dereita. Leva o nome de "Muíño Pequeno". Está nunha toxeira con pendente.
Fronte ao anterior, e á man esquerda xusto na beira do camiño, hai un terçeiro muíño. Conóçeno como "Muíño dos Hermos".
Retomando a rota deica riba, e a unha determinada distançia,
atopamos nunha
pequena chan de laxes, unhas rodeiras evidentes, e profundas, causadas
polas lamias de ferro dos carros, que transitaron durante séculos.
As rodas buscaban o seu sitio,
e co tempo, uns detrás dos outros foron afondando,
e ancheando a cama das rodeiras
A man esquerda, fronte a esta pequena chan de laxes, e nun altiño, vemos a rentes do camiño, un cuarto muíño. Denomínano "Muíño das Escaleiras".
Continuamos camiñando en sentido asçendente.
Na foto do medio, laxes arranxadas polo home, e asentadas no terreo, empedrando o camiño nos sitios onde lles fixo falta.
As pedras, e a terra, en ocasións barro, intercálanse ó lonco do camiño. Hai espaços en que non están empedrados.
As pedras, e a terra, en ocasións barro, intercálanse ó lonco do camiño. Hai espaços en que non están empedrados.
A uns cen metros do muíño anterior, e tamén a man esquerda, damos co quinto muíño desta vía. Chámano "Muíño de Esteiras".
Continuamos uns cantos metros, e atopamos un cruçe de camiños, onde pasa un reghueiro de aghua.
De fronte para riba, está un camiño empedrado, chamado a Portela de Pá.
Aquí,
neste mesmo punto, antighamente había unha cançela que ghardaba as
propiedades fronte ós animais, ou como estrema indicativa para xente
doutras aldeas. Esta abríase, e pechábase seghundo se pasara por ela,
como fronteira de cara a fóra, e tamén para os de dentro.
Se subimos a rentes do reghueiro, monte arriba, imos atoparnos co sexto, e derradeiro muíño, xusto a carón do propio reghueiro.
Chámano "O Muíño Novo", e sen embargho é o máis antigho de tódolos seis descritos aquí.
