AGHUA, por Ramón Laíño

Substançia do noso ser, inherençia deste mundo.


En misterio discorre, aquel líquido claro e vivificante que nos lava e purifica.


Sorbos de espírito acuoso, refrescante e cálido. 


Es substento do meu corpo, aghua pereghrina e reparadora.


En ti nos vemos, espello natural, por veces inquedo e noutras, sereno.


Polo río vas, plena de vida, correndo hacia o mar. 


Flúe a súa música, como medicina natural, dun incansable cantar.

En silençio, brotan os murmullos nas entrañas da terra, 

onde naçe libre, a substancia máxica e animada.  

Xa abren as verdes fontes, deitando aghua viva e pura.

Como unha recén naçida, sae do ventre, inocente e cristalina.

Son as orixes da súa aventura, os reghatos primeiros.

Da altura dos montes, baixa por reghueiros serpenteantes, entre pedras e outeiros.

Cursos de aghua lavrados de tempos pasados, e tantas veces surcados.

Raio de lus que atravesa a vida, reino de claridade diurno, brillo de prata nocturno.

Entre inquietudes e temores, salta e asústase, proseghuindo o seu destino.   

 

Desde o alto, estremeçida, nun instante cae ao abismo.

Fervença de caída vertixinosa, salpicada de burbullas e espuma cristalina.

Remansos tranquilos e apacibles, ríos caudalosos de aghua turbulenta.

En intenso desexo, avança na busca de camiñantes desconoçidos.

Xa, nas suaves chans, fúndese cos seus novos compañeiros.

Escóitase ao seu paso, susurrando palabras e deixando sentimentos.  

Animais e paxariños, cruçan aleghres e divírtense, ao vela pasar. 

Lentamente, camiño da súa viaxe, vai esqueçendo os medos,

e entre calmas e perighos, chegha ao final do seu andar.  

Exhalando o derradeiro alento, deixa o seu sangue no ancho mar.

Nada se acaba, todo se transforma. De repente, evapórase, disposta a un novo començo.

Reino de suaves sentimentos, envolto en orballo caído, como pinqueiras no vento.

Tormentas desbordadas de paixóns e furores, desprendidas en choivas densas e trono impetuoso.

Visión dun existir a través das bághoas dunha xanela mollada.

Nubes do firmamento, aghua empapada en soños.

Viaxeira sobre o mar e a terra, quéreche o sol e bícache a lúa.

Escorrentías de aghua caída, por tódolos lughares espallados.