Es, inoçencia soñada, un aleteo profundamente anhelado.
Ecos de susurros efímeros, viaxando na memoria do vento.
Desde aquela illa esquençida, dun tempo encantado.
Onde as ilusións e os desexos, eran reais no mundo novo dun neno.
Por ti, emprendemos a busca dun tesouro perdido.
Como náufraghos sen rumbo, suspirando por retornar a ese querido pasado.
Bulen as ansias de vivir por un amañeçer colorido.
Todo sorprende nos ollos brilantes dunha vida sen recordos.
Soan risas, óense correteos, nun día iluminado.
Inoçencia en tódalas formas e aspectos.
¡Qué fáçil ser felís! Asómbrase na noite, ao mirar as estrelas do ceo.
Pasea polos campos, recollendo flores de varias cores.
Lonxe van os sorrisos, ao perderse entre soños e realidades.
Túa presença reparte aleghría, desexando ver e experimentar cada momento.
Pode imaxinar mundos diferentes, aos que se eleva voando polo firmamento.
A cándida lus baixa sobre a terra, entre a brétema da nostalxia, buscando o camiño do seu destino.
Xoghan os avós cos netos, nun novo renaçemento.
Bendiçión dunha seghunda infançia, nesta mesma existençia.
Ábrense as flores ao despunte da alba.
Os animais dánlle ás súas crias o alimento.
Aghua pura e transparente que tranquila vai polo sendeiro.
Pían os paxariños no niño. Mama na nai o neno.
Brisa de aire invisible que acariçias aos que dançan ao vento.
Son estes, momentos de ilusión, amor sen complexos, encontros emoçionados.
Nun amañeçer virxinal, a vida sabe mellor. A aghua é máis fresca, o aire está limpo e inmaculado.
As cousas e os seres son, en esençia, parte de nós mesmos.
Cada instante é único e verdadeiro, sen neghruras que escureçan todo.
Nada é complicado, senón natural e sublime para aquel que ama e xogha.
Ese é o fermoso resplandor da inoçencia pasaxeira.
No hay comentarios:
Publicar un comentario