HISTORIAS DO LUGHAR E CONTOS VARIOS, por Ramon Lainho

OS CLIENTES E O TABERNEIRO 

Cheghan dous a un bar e, sáltalle un deles ao taberneiro:

• Unha copa de viño ribeiro e, vai tomar polo cu o taberneiro.

E respóndelle o taberneiro:

• Unha copa de aghuardiente, vai tomar polo cu o cliente.

O CONTO DAS PAPAS 

 

Era un matrimonio da época das fiadas. Un día, díxolle ela a el:

• Mira. Se quixeras, iba un pouco á fiada a botar un baile.

Ao home pareçeulle ben:

• Boeno. Vai logho!

E despois, explicoulle cal era a fariña que tiña que usar para façelas.

 

• Hai esa fariña.

Logho, marchou e deixouno façendo as papas.

Pero ao final, non lle cheghou a fariña. Entón el, ao verse comprometido, deçideu ir á fiada para contarllo á muller.

 

Ela andaba bailando o agharrado na fiada. Vai el, cheghou xunto dela e díxolle:

• Moça / Ghalana que andas bailando, aquel conto saleu mol (as papas saíron brandas).

E respóndelle ela:

• Arréghlate como podas e non vaias á de fol. (saqueta, neste caso, con fariña).

(Non quería que lle collera máis fariña da que ela xa lle deixara contada.)

A MULLER E AS RAPAÇAS

 

Unha muller de Belles de Riba, da casa do Rato, cando chamaba xente para o xornal, diçíalle ás rapaças xóvenes: 

 

• ¿Queredes ver as maravillas?

E elas respondían: 

 

• Sí, queremos, queremos. 
  
  

 

Contestáballe ela: 

 

• Pois logho, póndevos de rodillas coas mans xuntas en alto, coma para reçar.

Entón, diçía:

• Vinde maravillas. Maravillas para estas bruxas que están de rodillas.

E despois, todas se rían.

O ARAGHÁN DERROTA

Iba un enterro polo camiño e, levaban ao Araghán Derrota na caixa (un home que non quería traballar e prefería que o enterrasen vivo.)

Daquela, nos enterros a xente iba a pé (como en tódalas actividades da vida). 

Os máis acheghados ou íntimos, carghaban coa caixa sobor dos ombreiros, sen pórlle a tapa hastra a ighrexa. 

E o resto da xente, camiñaba detrás, acompañando ao defunto e á familia.

Entón, unha muller que veu pasar o enterro, dixo:

• ¿A onde levan a ese home?

Respóndelle unha persoa do enterro:

• Levamos a este home para enterrar, porque non quere traballar.

Di ela: 

 

• Ai! Non o levedes, oh! Que levo eu un ferrado de trigho e, non o enterren!

A eso, levantou a cabeça da caixa, o Araghán Derrota e preghuntoulle á muller: 

 

• ¿Es molido o por moler?

Contéstalle a muller: 

 

• Por moer.

E responde el: 

 

• Sigha el entierro.

OS TRABALLADORES DA FORESTAL

 

Era un día que a xente, mulleres e homes, estaban traballando no monte para a forestal. Tanto, podía tocarlle plantar pinos, limpar o monte (apañanr batume), pelar arcolitos, etç.

Pero ese día, en concreto, estaban pelando arcolitos. E chovera algho.

Entón, dixeron unhas mulleres ás outras:

• Boeno. Hoxe, o día enteiro non o ghanaremos. Ghanaremos tres cuartos.
  
  

E responde un home de A Fighueira, compañeiro de traballo delas:

• Para tres cuartos, nada. Sequera, medio día.
  
  

E ríronse todas.

AS VELLAS E O SAL

Dúas vellas que vivían xuntas, fixeron a comida. E diçía unha delas:

• Que pouco sal ten a comida.

E a outra, en cambio opinaba que estaba moi salghada.

• Para min, ten moito sal.

Entón veu por alí, a filla dunha amigha delas e, preghuntou:

• ¿Elogho vós sempre comedes así?

 E respondeulle unha das vellas:

• Comemos ca boca.

A MULLER E A TABERNA

Nos tempos de antes, as mulleres non acostumaban beberen nas tabernas. Non estaba ben visto.

Pero unha ves, das raras ocasións, unha muller que entrou na taberna, díxolle ao taberneiro:

• Póñame unha copiña. (E bebeuna rápido)

  

Pero comentou:

• Así e todo, o que tal beben os homes.
  
  

E volveu diçir:
 

• Póñame outra, ande.