Non sei
se alghún día che soñei,
como
aquel neno que soña con ilusión.
O
destino nunca mo dixo,
Nin tampouco
mo quere revelar.
Probablemente
es aquela moça,
coa que
un día cruçei a mirada.
Dime
algho por favor.
Non me deixes en nada.
Providençia
bondadosa, permíteme averighualo.
Non
morras nunca, posibilidade. Sinal de que estou vivo.
Me encantaría transitar esta vida,
en harmoniosa compañía.
Máis
bonita e menos pesada será esta cargha.
Soedade
dun plano físico e inerte,
do que so se perçibe materia.
Un
corpo sen alma, é como un existir sen dar.
Baleiro
inmorrente, abre esa porta e déixame pasar.
Avança
o tempo neste espaçio. Non se pode parar.
¡Alá
que se vaia con el!
¡Se algho ten que ser, será!
Fórmase
a persoa. Ente que non se pode evitar.
¿Cal é
o significado desta forma animada?
Uns
chámanlle sorte, outros destino, alghuén fado,
e hai
quen di que se fai camiño ao andar.
¿Por
qué as almas, os coraçóns e os sentimentos,
non
poden deçidir, escoller, ou falar?
En ti,
si me vexo, amigha.
¿Tan difícil é que se cumpran os nosos soños?
¿Onde
vai a paixón e a determinaçión?.
¿Onde está o desexo?
Desdicha
de aprender a ver, sen estar.
Cuestión
vana de sentir, sen tocar.
Non me
esquenço dese ollar apaçible.
Mirada
de calma profunda.
Intuiçión
rememorada,
dunha eternidade olvidada.
Amor
humano, calor latente.
Respirar
profundo, sorriso aleghre.
Mans
que acariçian,
corpo que envolve.
Creo en
ti, esperança soñada.
Ansia agardada
da miña metade perdida,
que
(che) busca
para ser complementada.
No hay comentarios:
Publicar un comentario