CONTOS VERDES, por Ramón Laíño

MATRIMONIO CON FILLO DESCONOÇIDO

Había unha ves un marido que andaba a navegar, e a muller quedara na súa aldea, traballando na terra, coidando os animais e coas súas labores.

E despois de tempo, o home vén para a casa e dille súa muller:

¿Elogho, vés sen cartos? A casa a caer e ¿os veçiños que dirán?

Entón, continúa ela:

Aghora vou eu para América, haber se teño máis sorte ca ti.

E de alí a un tempo, ela escribeulle unha carta ao marido:

“- Saberás que desde que saín daí, eu quedei.”

El botaba a conta do perdido, pensando que ela se quedaba alá para sempre.

Á volta dun par de anos, chamouno:

Venme buscar a Santiagho de Compostela que vou para a casa.

E cando o home foi alá, ao vela doulle un abraço e díxolle el:

Ah! ¿Pero que traes aí, debaixo do braço?

Ela:

Elogho non sabes que che dixen na carta que cando saín daí, que eu quedara.”

Responde el:

Eu pensei que te quedabas para sempre. Elogho, ¿cómo o rapás é neghro?

Contesta ela:

Ai, porque mira. Canto tuven o rapás, non tiña leite que lle dar e mamaba nunha negra. E así, como ía mamando, así neghro iba virando.

Despois el, foi xunta súa nai ao Obre, en Noia, e preghuntoulle:

Mamá. María veu e trouxo un rapás neghro. E díxome que lle dera leite dunha neghra. E así como iba mamando, así negro iba virando. ¿E pode ser verdade?

Dille súa nai:

Pode, meu fillo, pode. Porque cando eu che tuven a ti, non tiña leite que che dar. E deiche leite de cabra, e así salistes un cabrón.

O HOME QUE NON TIÑA CARTOS PARA CASAR

Un home tiña unha moça.

E ela sempre lle diçía a el que quería casar. Pero o moço respondíalle que non tiña cartos.

E despois, un día que a moça estaba na xanela da casa, veu ao seu noivo pasar a cabalo dunha cabra.

El “enghanchara” unha cabra para “façerlle un traballo”, pero a cabra escapáballe, e como último remedio subeu enriba dela haber se podía parala e poñela a xeito.

A moça tan axiña o veu pasar, díxolle:

-¡Ai, mecagho na madre que che pareu! ¡Non tiñas cartos para casarte e comprastes unha moto vespa.!

AXUDA PARA IR DE LÚA DE MEL

Antes, cando se casaban, non se ía de lúa de mel.

Despois, unha nai tivo unha filla e díxolle:

Mira, filla. Xa que non fomos de lúa de mel, vas ir ti a onde queiras.

Respóndelle a filla:

Boeno. Ghústame ir a Canarias. E, así como pideu, alá foi pasar o seu tempo.

E cando veu, como as nais son moi aperçibidas, preghuntoulle á filla:

¿E que tal o pasastes?

Contéstalle ela:

¡Ai. Moi ben, mamaíña! Naqueles hoteis de cinco estrelas fixemos o 69, a picolina, …

A nai:

Boeno, miña filla, boeno. Para nós non é novidade.

A filla:

¡Ai. Pois fixemos o helicóptero!

A nai:

¿Elogho, como era?

Explica a filla:

Pois poñíase por baixo e eu por riba. El collíame unha perna e dáballe voltas arredor, diçindolle que era a héliçe do helicóptero.

Ao outro día á mañán, chegha a nai á casa dela coa man na estribeira.

Preghúntalle a filla:

¿Elogho, peghouche papá?

Dille a nai:

Non muller, non. Quixemos façer o helicóptero coma vós e rompeulle o eixe. E eu saín disparada pola xanela.