Das
innumerables vivençias familiares, perduran varias anécdotas resaltables, ocorridas entre dous tíos maternos.
Por veçes, as distintas formas de ser resultan curiosas, e en ocasións,
divertidas.
Un xeito de começar podería corresponder ao máis maior, por eso da idade. Tal ves, fose açertado calificar a súa personalidade como serena, prudente e pícara.
O
seu interese en buscar unha moça, baseábase en camiñar a pé. E o
ámbito de exploraçión abarcaba a propia parroquia, e sitios
limítrofes. Pouco
a pouco, foi recalando nunha aldea veçiña, a cal lle interesou máis que outras.
Doutra parte, o máis novo destacaba pola súa efusividade e ansia de
aventura. Máis dado a búsquedas lonxanas e arriscadas.
Dentro
dos ghrupos cos que se relaçionaba o máis xoven, coma quen dí aínda un adolesçente, destacaba en façerse
ver. Fose cantando, competindo, etc, con claro afán de relevançia.
A
diferençia do máis maior, o máis novo quixo façerse cunha
biçicleta (non frecuente daquela), acorde cos seus propósitos de
despraçamento.
En
canto á búsqueda de amoríos, servíase do biçiclo,
explorando territorios máis distantes.
E
un día que viña o xoven de moçear de lughares alonxados, dille o máis vello:
- ¡Non vais ás moças a tan lonxe, oh!
O maior, que era pillo e pavero, continuou diçindo:
- Cásome eu con aquela muller de Bermo, ancha e corpulenta, e xa temos muller para os dous.
Entón, contéstalle o máis novo, resoltamente:
-
Non! Que eu quero unha muller para min solo! (Fora como fora a muller, sería soamente para el).
No hay comentarios:
Publicar un comentario