Aló, no vello Santiago,
as rúas empedradas,
a maxia no aire envolve
os soños,
ilusións e lembranzas,
o camiño faise longo
ata chegar ó Obradoiro,
a música dun violín,
unha guitarra, e
unha frauta,
acompañan.
Hai tristura e ledicia,
vida e morte,
pero unha fada voa no aire,
converténdose nunha brisa dourada,
que acaricia os poros dunha pel
xa queimada.
E nesa praza añorada,
a esperanza, o soño, e
a ilusión cumpridos
daquela fada que amamanta
a pel de todo aquel que a ama.
Mary Hermo.
4 comentarios:
Mari, que chulada de poesia, falando de Santiago, da gusto leerche.
Un abrazo forte para ti e recuperate pronto.
Sorpréndenme as túas poesías conçentradas en palabras sinxelas e ben sentidas.
Que ben describes toda a pereghrinaxe das xentes de lonxanas terras a esa çidade con todo o que nela habita.
Esto ten calidade de POETA, POETA, CONSUMADA.
Un bico. Espero que te mellores.
Se vende Chimpín Pasquali año 94.
-FULL EQUIPE.Perfecto estado, siempre en jarague.Trabagar ha trabagado poco.
-Motor diesiocho caballos, una máquina en la leira.
-3 Marchas para adiante y otras tantas para atrás.
-Embraje cónico autoventilado en seco con acsionamiento manual.
-Frenos independientes (cada un vai pola súa conta).
-Manillar rejulable en altura e rebersivle.
-Ruedas con llantas aleasión.
-Fresa,desbrosadora,arado arrancapatacas, remolque y fungueiro-balderas.
- Papeles en rejla. El que sea desconfiado y los quiera ver que vaya al cuartel de la juardia sivil de Boiro, que los tenjo allí.
-Se vende por cambio de residensia, ya que me voy para un piso a Santiajo, y ya comprobé que allí no me cabe en el alboio.El que me lo compre tiene derecho a poder probar en mis leiras la fresa, la desbrosadora y el arado arrancapatacas en las fechas del año que yo le dija.
-De rejalo con la compra del Chimpín una máquina de solfatar y un Sinca Mil dosientos seminuevo, matrícola C-0003-A.
- Presio a convenir por mí.
Comenensias, unha máquina na leira eso sen dúbida que é.
Manillar adaptado á çintura de un, rodas de boa planta e ajarre, embraje manual e directo que se pode manexa por sí mesmo,... ¿Que máis quere a xente?
As marchas para adiante e outras tantas para atrás viríanos moi ben a tod@s. Daríanos moito máis replís para sertas faenas no cambio de ritmo.
Que non desir dos frenos de contençión independente para poder parar por un lado se non se pode ver a outra beira.
Tamén aposto pola solfatadora porque un reposto para a que teñamos na casa nunca está demáis.
Nese Simca mil dousentos aínda se podían faser maravillas.
E como non, os apeiros da sementeira e de recollida dos froitos son impresindibles para a maquinaria a tratar.
Con toda esta oferta os compradores deberíamos serche xenerosos no presio
Publicar un comentario