A MULLER DE BEN E DE AMOR- Ramón Laíño

Polo dia da nai Ramón enviounos este poema

Á MULLER DE BEN, E DE AMOR

Muller que dentro das túas entrañas levas a fábrica da vida, e dos seus soños, continuando a esperança deste mundo.

Confortadora, e perpetuadora do enigma de existir que por medio dos teus çiclos lunares te enraíças nesta terra, e renovas.

Universo infinito, e misterioso, sustançiado e encarnado en muller. Profundidade, e beleça da creaçión para ser explorado, e comprendido.

Coraçón da realidade, emoçión dos teus soños. En amor, vives alentando aos semellantes, a quen a natureça puxo o poder de enxendrar novas vidas.

Contigho, van da man en corpo, e alma tódalas edades do teu ser, e xuntas camiñan ao unísono.

Nena da túa infançia, adolesçente que á lus como flor te abres, muller madura en todo o seu esplendor realiçada, crepúsculo da ançián de cumes nevadas que rememora as súas lembranças.

Muller sufridora, e resignada. Loitadora incansable que mantés a chama da vida, sen que a opresión, e o abatemento che impida continuar o misterio do teu camiño.

Planificadora das labores de cada día, traballadora impenitente, amamantadora e sustentandora dos fillos, columna vertebral da casa, e da soçiedade que estás presente en tódalas culturas.

Persoa deste tempo material que sen perder o encanto da túa natureça feminina, sighues confundindo coa sedutora dança do teu andar, e paseniñamente vas labrando o teu futuro.

Afectiva, cariñosa e delicada, doçe coma o mel, á ves que brava como unha loba. Amante comprometida que coida dos mínimos detalles, e valora a importançia das pequenas cousas.

Sabia conoçedora da alma humana na búsqueda de emoçións positivas. Mediçina natural para a saúde, e benestar da mente, e do corpo.

Ser que aínda sen parir das túas propias entrañas, te convertes sen dubidalo por un instante, en nai protectora, e amorosa de tódolos fillos da terra, e das súas çircunstançias.

Ti que estás máis perto do invisible, dás lus, e amor ao mundo, façendo máis aghradable esta realidade sen sentido.

Na escola da existençia, con coraxe, e moito amor, loitas pola vida. Coa sabiduría interior transmitida polos teus ançestros, a claridade, e serenidade do teu propio ser, érghueste en mestra das túas propias obras.

Con ilusión, vives o momento, sobrevivindo aos aconteçementos para continuar o teu destino.