CANÇIONEIRO POPULAR- PICARESCA E TROULA-Ramón Laíño

É o meu propósito dár a conoçer parte das miñas recolleitas levadas a cabo na miña época de adolesçente e xuventude, as cales foron herdadas dos maiores do meu lughar dun xeito intençionado e buscado por min e outras veçes indirectamente. Todo o isto forma parte do noso patrimonio cultural.

Asímesmo é extensible e está emparentado en boa parte co entorno vivençial de toda a nosa xente deste país como denominador común das nosas semellanças.

Con esta pequena exposiçión pretendo honrar nas miñas humildes posibilidades aos que mantiveron viva esta chama, coa fin detransmitírvola a vós e ás xeraçións vindeiras.

PICARESCA E TROULA

- A min me chamaron tonto, tontos os do meu lughar, que traballan e non comen, eu como sen traballar.

(Versión orixinal): - A mi me llamaron tonto, tontos los de mi lugar, que trabajan y no comen, yo como sin trabajar.

- Parranda coma a nosa non a hai no mundo enteiro, e por eso a formamos de casados e solteiros.

(Versión orixinal):- Parranda como la nuestra no la hay en el mundo entero, y por eso la formamos de casados y solteros.

- Anque me morra mañán, pena non levo nincunha, porque deste mundo levo ben corrida a tuna.

(Versión orixinal): - Aunque me muera mañana, pena no llevo ninguna, porque de este mundo llevo bien corrida la tuna.

- Cara de tuturulú / jujurujú, foste caghar / durmir ó palleiro, traes as pallas no cú.

- Nesta aldeíña hai unha pedriña sola onde se xuntan as vellas a rascar a paxarola.

- O cura que che casou debía estar borracho, porque che preghuntou se era femia ou era macho.

- É o tempo das fiadas para comer coas nenas catro castañas asadas.

- Unha noite me colleron nunha fiada de lan, unha noite me colleron, outra non me collerán.

- Unha noite me colleron nunha fiada de liño, unha noite me colleron, outra non meu queridiño.

- Nunha romería noutra cantámola foleada, levarémola outra.

- Hoxe é día do meu santo, téñoche que convidar. Pero non teño con que, faime conta calar.

- Asubía Farruquiño, asubía que vai vento. Tamén eu asubiaba cando era do teu tempo.

- Bico quente con touçiño éche o caldo da muller.

- Os homes son uns fanfarróns e na rúa son uns maricóns.

(Versión orixinal): - Los hombre son unos fanfarrones, y en la calle son unos maricones.

- Indo por alí arriba tropeçei con non sei quen, alá non sei que me dixo, que non o dixese a ninquén.

- Nos daquí e vós daí somos tantos coma vós. Nós comémolo carneiro e os cornos son para vós.

- Veñan as lanchas, veñan as redes anque non veñan eles.

- Cara de ghaliña choca, xa che boto de comer polo burato da porta.