DO AMOR, DO MOÇEO
Miña rosa, miña rosa, meu carabel encarnado. Pareçes un repoliño que está no campo plantado.
Meu carabel, miña rosa. Adeus meu carabeliño, hasta o día da Ghorghosa.(A Ghorghosa, capela desta aldea, da parroquia de Camboño, Conçello de Lousame)
Un moço tiña unha moça chamada Malvira que acabou casándose con outro rapas. E o antighuo moço dorido deçía:
- Eu ben vin estar Malvira na feira co seu rapas. Na feira co seu rapas, de ronda co seu pim pon.- Malvira, lará, Malvira, Malvira do coraçón. Malvira, lará, Malvira, Malvira, lará, tris, trás.
Era un matrimonio que tiña dúas fillas e non se lle casaba nincunha. Un día empeçou un moço a andar coa máis vella e dille o pai das fillas ao moço:
- Heiche de dar o boi pinto / blanco fillo da vaca marela, levas a filla máis nova se non quérela máis vella.
O río vai para baixo, arriba n`a (non ha) de volver, o que non foi queridiña, o que non foi, ha de ser.
Con miña Manoela, ela que boa que mala pasei a noite con ela.
Una vez que quise entrar por tu ventana morena, una escalera me faltó. La intención era buena.
Quen me dera ser hedra e subir polas paredes, para ver a túa habitaçión, para ver que durmir tes.
Cando quixen non quixestes, aghora queres, non quero. Ghoçarás o amor triste como eu ghoçei primeiro.
Gracias a Dios que llegamos a la calle de la Palma (bis).
Vamos a echar una copla a mi querida del alma.
As raíçes do toxo verde son malas de arrincar. Os amoriños primeiros son moi malos de olvidar.
Cando paso pola túa porta sempre me cae o sombreiro por mirar pola túa ventana se ten bo subideiro. Se eu non subo que suba meu sombreiro.
Manoel feito de çera, Manoel feito de çera, quen me dera ser o lume que Manoel derretera.
Miña cara Manoela, heiche de dar para un velo, pero non quero que durmas na miña cama de ferro.
Manoeliño o barqueiro, Manoeliño o barqueiro, pásame Manoeliño nas alas do teu sombreiro.
Anduvéstete alabando que che quería eu. Aghora te alabarás que ti queres e non eu.
María para pomba solo lle faltan as alas, e eu para perdighón as patiñas encarnadas.
A lúa cando se pon sempre deixa claridá. Anque teñas amor firme nunca lle contes verdá.
Quixera ser un merliño e ter o peito encarnado para façer o meu niño no teu cabelo dourado.
Allá en el medio del mar una concha fue mi cuna. Si no me caso con Concha no me caso con ninguna. Anda Elena, Elenita, tu te vas a bañar. Si no me caso con Concha yo no voy a buen lugar.
As estrelas miudiñas traen o çeo a chover. Non podo pasala noite queridiña sen che ver.
Esta noite chove moito que non cabe polos canales. Ábreme a porta nena que eu son aquel que ti sabes.
Cantar de cantares: María e o moço.
O moço: - ¡María! Arrabeas pola pineira, arrabeas por pineirar, arrabeas por ter amores, arrabeas por te casar.
María: - Eu non che quero a ti Andrés.
O moço: - Tampouco eu a ti, María.
O amor da costureira era papel e mollouse, aghora costureiriña o teu amor acabouse.
Mariñeiro non que vai e non ven, un carreteiriño que carrete ben, que carrete ben, que carrete ben. Mariñeiro non que vai e non ben.
Ferreiro non o quero que é moi malo de lavare. Quero un mariñeiriño que vén lavado do mare.
Miña rosa, miña rosa, meu carabel encarnado. Pareçes un repoliño que está no campo plantado.
Meu carabel, miña rosa. Adeus meu carabeliño, hasta o día da Ghorghosa.(A Ghorghosa, capela desta aldea, da parroquia de Camboño, Conçello de Lousame)
Un moço tiña unha moça chamada Malvira que acabou casándose con outro rapas. E o antighuo moço dorido deçía:
- Eu ben vin estar Malvira na feira co seu rapas. Na feira co seu rapas, de ronda co seu pim pon.- Malvira, lará, Malvira, Malvira do coraçón. Malvira, lará, Malvira, Malvira, lará, tris, trás.
Era un matrimonio que tiña dúas fillas e non se lle casaba nincunha. Un día empeçou un moço a andar coa máis vella e dille o pai das fillas ao moço:
- Heiche de dar o boi pinto / blanco fillo da vaca marela, levas a filla máis nova se non quérela máis vella.
O río vai para baixo, arriba n`a (non ha) de volver, o que non foi queridiña, o que non foi, ha de ser.
Con miña Manoela, ela que boa que mala pasei a noite con ela.
Una vez que quise entrar por tu ventana morena, una escalera me faltó. La intención era buena.
Quen me dera ser hedra e subir polas paredes, para ver a túa habitaçión, para ver que durmir tes.
Cando quixen non quixestes, aghora queres, non quero. Ghoçarás o amor triste como eu ghoçei primeiro.
Gracias a Dios que llegamos a la calle de la Palma (bis).
Vamos a echar una copla a mi querida del alma.
As raíçes do toxo verde son malas de arrincar. Os amoriños primeiros son moi malos de olvidar.
Cando paso pola túa porta sempre me cae o sombreiro por mirar pola túa ventana se ten bo subideiro. Se eu non subo que suba meu sombreiro.
Manoel feito de çera, Manoel feito de çera, quen me dera ser o lume que Manoel derretera.
Miña cara Manoela, heiche de dar para un velo, pero non quero que durmas na miña cama de ferro.
Manoeliño o barqueiro, Manoeliño o barqueiro, pásame Manoeliño nas alas do teu sombreiro.
Anduvéstete alabando que che quería eu. Aghora te alabarás que ti queres e non eu.
María para pomba solo lle faltan as alas, e eu para perdighón as patiñas encarnadas.
A lúa cando se pon sempre deixa claridá. Anque teñas amor firme nunca lle contes verdá.
Quixera ser un merliño e ter o peito encarnado para façer o meu niño no teu cabelo dourado.
Allá en el medio del mar una concha fue mi cuna. Si no me caso con Concha no me caso con ninguna. Anda Elena, Elenita, tu te vas a bañar. Si no me caso con Concha yo no voy a buen lugar.
As estrelas miudiñas traen o çeo a chover. Non podo pasala noite queridiña sen che ver.
Esta noite chove moito que non cabe polos canales. Ábreme a porta nena que eu son aquel que ti sabes.
Cantar de cantares: María e o moço.
O moço: - ¡María! Arrabeas pola pineira, arrabeas por pineirar, arrabeas por ter amores, arrabeas por te casar.
María: - Eu non che quero a ti Andrés.
O moço: - Tampouco eu a ti, María.
O amor da costureira era papel e mollouse, aghora costureiriña o teu amor acabouse.
Mariñeiro non que vai e non ven, un carreteiriño que carrete ben, que carrete ben, que carrete ben. Mariñeiro non que vai e non ben.
Ferreiro non o quero que é moi malo de lavare. Quero un mariñeiriño que vén lavado do mare.
No hay comentarios:
Publicar un comentario