El alcalde de Boiro, Xosé Deira, ofreció una recepción a 25 alumnos y 3 profesores del colegio Tomas Divi de Châteaudun (Francia), que participan en un intercambio con el IES Praia de Barraña, en el que expondrán fotos de su visita al Barbanza.
miércoles, 18 de marzo de 2009
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
3 comentarios:
Miña irmán foi cando estaba no Instituto a facer un curso durante un mes á Bretaña Francesa, concretamente a Rennes, eran unhas becas para mellorar o francés, daquela non foi un intercambio, pero todos os rapaces que tiveron esa beca foron alá e conviviron con unha familia que non coñecían de nada. É unha maneira perfecta para coñecer mellor un idioma ou lingua e coñecer outras culturas.
A verdade é que daquela podo dicir que as familias eran examinadas con lupa, e os rapaces que saían dende aquí cubrían un amplo cuestionario para que a familia que os acollía os coñecera un pouco, tanto nos seus problemas de saúde (se era o caso), como nos gustos de comidas, de ocio, etc.
E podo dicir que miña irmán mantivo contacto con esa familia francesa durante longo tempo e fixeronse bos amigos, tanto é así que por miña irmán e a familia quedaría máis tempo alá.
Miña irmán quedou encantada daquela experiencia.
Supoño que hoxe en día os requisitos para os intercambios deben ser rigurosos en todos os sentidos, e que dalgún xeito xa coñecen os rapaces que van de intercambio.
mañán xa se van os rapazes franceses.pasáronno en grande e disfrutaron dun tempo estupendo.fixeron un montón de excursións e tamén foron a algunhas clases.tiveron recepcións,degustación de productos galegos e eles trouxeron tamén productos franceses,foron en barco.alguns nunca viran o mar.hoxe fíxoselle unha gran despedida no insti,con baile e pandereteiras ,rapazas que estudan no insti.
Ramón, "parecesme un pouco miedicas" :-)).
Coñecer xente nova e con culturas diferentes sempre resulta enriquecedor.
Incluso, tendo a mala sorte de caer nunha familia coa que non conxenies demasiado (cousa que é posible por diferencia de caracteres pero que moi raramente ocorre) a experiencia non ten precio.
A inmersión nunha familia francesa auténtica aporta moito máis en dúas semanas que en todo un curso.
Sen falar das anecdotas, dos amoríos, dos proxectos de futuro...
Só hai que ver como choran todos cando se separan!!!
Publicar un comentario