viernes, 29 de mayo de 2009

A VOZ SUSÚRRAME UN POEMA, por Mary Hermo

A voz susúrrame un poema,

a túa alma regálame palabras,

a túa risa dáme alento

para o mañan.

Acompáñame nesa viaxe

da tristura,

neses días de dor,

empúxame cara a Ledicia.

Lévame de viaxe polas estrelas, e

faime soñar cada madrugada.

É unha fada que por amiga teño,

que se achegou a min

unha madrugada, na que perdera

o rumbo do seu camiño, e

agora non me deixa soa,

dáme os bos días,

as boas noites.

Vixíame e dáme alento

para non desfalecer.

Esa fada es ti,

esa fada é a miña amiga.

Mary Hermo.

9 comentarios:

Ramon dijo...

Tes unha boa fada. Non hai máis que ver as túas poesías, a túa sensibilidade e creatividade.
Eu tamén quixera ter unha fada amigha que me ensine a soñar, que ilumine no meu andar e nas miñas creaçións.
¿Onde estará esa fada para axudarme a ghuiar no meu camiño?

Mary Hermo dijo...

Ramón, esa fada está dentro do corazón de cada un de nós, só temos que aprender a recoñecela, nada máis que iso, e escoitar cando nos fala e nos guía.

Saúdos a tod@s.

Ramón dijo...

Estaba mirando polo ventanal ollando o çeo soleado e despexado, de paso que me observaba para os meus adentros e imaxinei a cançión de The Human, do ghrupo The Killers. Fíxome emoçionar e chorei de aleghría pola profundidade e humanidade que me transmite este tema. Solo me quería evaporar e pasar a barreira do mundo físico.

Ao pouco tempo, tamén con este día soleado, retrotraínme no tempo á época do instituto, lembrando o tema the wonderful life, de the black. Tamén me conmoveu.

Hai tantas vibraçións e diversidades que che fan sensibiliçar e poñer a túa alma a flor de pel.

Cantas cousas produçen os ventanais e a interioridade da persoa.

¿Que diferentes inspiraçións se poderán reflectir no coraçón das persoas cando se mira a través das xanelas de cristal e tamén das xanelas da túa alma?

¿Que vedes vós nestas situaçións ou observaçións?

Anónimo dijo...

Por moito que trate de mirar adentro, non logro sacar a luz por escrito o que me imaxino.

Anónimo dijo...

A min resúltame difícil elaborar poesía con tódolos pequenos detalles máis cercanos.

Nin tampouco, de ser o caso, con ideas abstractas.

Anónimo dijo...

Sodes moi "espirituais". Eu, como non penso con palabras, non podo traducir fielmente o que me pasa pola testa. O que escribo ou digo é sempre unha aproximación ó que penso. Creo que nunca lle poderemos comunicar ós nosos semellantes exactamente o que nos pasa polos miolos.

Mary Hermo dijo...

Para o anónimo das 16:38, eu non creo que se trate de espiritualidade senón máis ben de sensacións que uns sinten máis profundamente que outros pois non se paran un momento a pensar ou lembrar, non sei moi ben como explicalo.

Anónimo dijo...

Sí, a eso me refería, a sensacións e sensibilidade (escribín espirituais nese senso, ainda que a palabra pode non ser apropiada).

Ramón dijo...

Para ser preçiso tamén me veñen á mente os temas "Viva la Vida" de Coldplace, ou "Hot and cold" de Katty Perry, entre outros, pois moitos hai no disco duro da mente, e de tantas cançións que existen e que non sei delas, ou das que podan ser creadas nun futuro.

Bicos para tod@s.