Con paso cansado camiñan mente e corpo nun ambiente espeso.
Ritmo açelerado dunha realidade axitada de estrés e sen descanso.
O equilibrio non vive coa pesada atmósfera desta vida sen sentido.
Materia densa sen transparençia nin claridade nun horiçonte que so produçe hastío.
Baleiro instalado con pés de barro adentrándose nun poço escuro e sen fondo.
Soedade que se busca, así espada de doble fío, nese aghobiante e desolado instante como refuxio do momento.
É do traballo ennobleçer o ser, mudado en vil competiçión de suma vana onde a súa busca tamén desespera.
Reiterada constante de non alcançar o que con frecuençia se aspira loghrar, síntoma do barullo, derivado da xente, efecto e produto da súa causa.
Aventuras nos labirintos da mente aparentando estar sobrado, en tender á superfiçialidade, de pretender ir ao profundo.
Límites da comprension humana que impiden encontrar o que se busca, inçerto propósito de superaçión que intenta ser sobrançeiro.
Desaghrados sen remedio aparente xurden no noso andar, continxençias en feitos e imaxinaçións causando sufrimento.
Somos ansia de liberdade aspirando romper cadeas de condiçionantes e iniquidades propias e alleas, çeo aberto para elevarnos ó mais alto.
Funçión de máquina baleira e deshumaniçada, temores e alertas de instinto animal, fantasmas e anghustias de vida humana.
A través dos meus sentidos che perçibo, mundo exterior, por veçes frío e outras acolledor, coa inseparable unión da propia enerxía e substançia.
Çírculo viçioso dunha soçiedade enferma que se preçipita apresurada camiño dunha meta equivocada.
Con cansançio nos empuxan á lus deste mundo en contra do noso acomodo e satisfaççión, e sen mais raçón aquí estamos.
Continuadores da vida e do sutil, actores da súa obra prestada, viaxeiros que sen entender a nosa estadía, nos marchamos.
Ritmo açelerado dunha realidade axitada de estrés e sen descanso.
O equilibrio non vive coa pesada atmósfera desta vida sen sentido.
Materia densa sen transparençia nin claridade nun horiçonte que so produçe hastío.
Baleiro instalado con pés de barro adentrándose nun poço escuro e sen fondo.
Soedade que se busca, así espada de doble fío, nese aghobiante e desolado instante como refuxio do momento.
É do traballo ennobleçer o ser, mudado en vil competiçión de suma vana onde a súa busca tamén desespera.
Reiterada constante de non alcançar o que con frecuençia se aspira loghrar, síntoma do barullo, derivado da xente, efecto e produto da súa causa.
Aventuras nos labirintos da mente aparentando estar sobrado, en tender á superfiçialidade, de pretender ir ao profundo.
Límites da comprension humana que impiden encontrar o que se busca, inçerto propósito de superaçión que intenta ser sobrançeiro.
Desaghrados sen remedio aparente xurden no noso andar, continxençias en feitos e imaxinaçións causando sufrimento.
Somos ansia de liberdade aspirando romper cadeas de condiçionantes e iniquidades propias e alleas, çeo aberto para elevarnos ó mais alto.
Funçión de máquina baleira e deshumaniçada, temores e alertas de instinto animal, fantasmas e anghustias de vida humana.
A través dos meus sentidos che perçibo, mundo exterior, por veçes frío e outras acolledor, coa inseparable unión da propia enerxía e substançia.
Çírculo viçioso dunha soçiedade enferma que se preçipita apresurada camiño dunha meta equivocada.
Con cansançio nos empuxan á lus deste mundo en contra do noso acomodo e satisfaççión, e sen mais raçón aquí estamos.
Continuadores da vida e do sutil, actores da súa obra prestada, viaxeiros que sen entender a nosa estadía, nos marchamos.
6 comentarios:
Eso sale todo de tu cabeza? ya me gustaria a mi tener esa capacidad de abstracción y pasar de lo particular a lo general. Felicidades ,
Hoy vuelve el temporal, es ahí tan frio y humedo como aquí?
Non me imaxino quen podes ser, Marga, pero paréçesme unha persoa moi sensible e cariñosa.
Espero que as nubes non obstaculiçen a túa mirada e o teu coraçón para que podas ver o çeo tan claro e limpo como desexan as túas aspiraçións.
Aquí o tempo está cambiante, con humidade. O çeo está taponado na súa parte máis alta, anque na parte inferior conectada coas vivendas e coa xente está lixeiramente visible con pequenos restos esvaeçidos de imperçetible brétema.
Todo se andará. Nunca choveu que non escampara.
Paréçesme unha persoa encantadora, e non o digho por cumprir co teu comentario sobre o publicado hoxe.
Un saúdo nena encantadora, e que vaia todo ben, rula.
Sabes que pasa Ramón, que despues de años de estar con gente que piensa mmucho, que de nada saca una tesis, que con un pensamiento sencillo se abstrae e te lleva a campos tan profundos, ahora me gusta lo sencillo, lo que con una palabra define un sentimiento o una situación; prefiero a la gente que habla de fútbol, del tiempo, del impulso del amor o de la pasión c omo si hablara de los coches que pasan. Necesito sencillez y silencio, alguien me dijo hoy que como dijo Confucio, el silencio es un amigo que nunca te traiciona, no sé si es verdad, pero a mi ahora es lo que me hace falta.
Hasta pronto.
Marga, donde estás???
Pois a min cóstame bastante entender o que escribe Ramón, non me parece tan sinxelo.
[B]NZBsRus.com[/B]
Dont Bother With Slow Downloads With NZB Files You Can Quickly Find HD Movies, Games, Music, Software & Download Them @ Fast Speeds
[URL=http://www.nzbsrus.com][B]Newsgroup Search[/B][/URL]
Publicar un comentario