Espero que vos guste esta poesía, espero que poidan saír publicadas en breve, e que algunha editorial queira sacar adiante este proxecto, senón, terei que facer iso que se chama autoedicción, que aínda que custa cartos haberá que intentalo.
Lembrade que teñen propiedade, aínda que non sexan grandes poemas.
Lembrade que teñen propiedade, aínda que non sexan grandes poemas.
A primavera está dentro de min,
corre pola sangue
como auga tibia dun río.
Xa arrecende a rosas,
a xazmíns, a lilas,
a azucenas, a orquídeas.
Renace a paixón,
no máis profundo dun corazón,
o cariño e o amor
fai que sexamos nenos,
¡Iso é a primavera¡
Pois amase coa alma enteira,
sen atallos nin barreiras,
con tenrura,
sen malicia, sen codicia…
todo é suave e leve
coma brisa,
como o ceo,
onde as estrelas e os luceiros
xa iluminan os escuros sendeiros.
Máxico, pracenteiro.
A primavera levase dentro,
non o esquezas,
por que vai contigo
a onde ti queiras.
Mary Hermo
6 comentarios:
Creo ue co ano novo, deberiamos facer reconto de cantos seguimos este blog.
as doce e media e nadie se reporta, ben digo eu...
Joder Mary, a primaveira está dentro de tí, precisamente o día que mási frio fai de todo o inverno.
A poesía é bonita pero odía para poñela non é o mási indicado.
O blog debe seguir polo menos ata o verán
Fai un bo día, pero vindo das festas non digo que a primavera este dentro de min, máis ben o outono, agora a facer réxime.
un abrazo Mary.
Eu tamén esou bastnte contenta, a primavera esta dentro de min tamén, aínda que non teña o sangue alterado
Pois a min a primavera faime esbirrar.
Publicar un comentario