CRONICAS DO CAMIÑO - 20.OS SEÑORES DO CASTELO - EPISODIO XX- REPOSTAXE E RELANZO - LUIS FERREIRÓS.

CAPITULO XX….REPOSTAXE E RELANZO.

Fixemos a nosa entrada en Runs baixo a atenta mirada do xentio, que expresaba o seu asombro ante a visión das nosas sanguiñolentas vestimentas.Entre sí comentaban cousiñas que seguramente terían algo que ver coa citada indumentaria en cuestión, uniforme de mil e unha batallas.Os rapaces xogaban ó balón no medio da pista e detiñan o seu xogo para deixar paso á heroica comitiva e poder dese xeito entregarse á contemplación dos 4 xinetes da Apocalipse que ante os seus miudos ollos aparecían.

Ninguén foi quen de preguntar absolutamente nada ó respecto, simplemente miraban e seguramente nos seus adentros facíanse preguntas que raramente atoparían resposta sen recurrir a un enrevesado maxín, dado que a historia en sí trae consigo un compoñente imaxinativo que a todas luces parece resultar bastante elevado,sobre todo tendo en conta
que os catro extraños non tiñan nada que ver coa aldea e aparecían coma unha sádica visión ante os ollos dos paisanos.

Entramos trunfalmente na aldea e percorremos o corredor central da angosta pista, encauando a vía que conduce á taberna, lugar de repouso trala baixada, onde faceríamos unha estratéxica parada de repostaxe.As laranxas, moteadas , tanto no seu interior coma pola tona, de manchas violáces, as popularmente coñecidas coma “laranxas de viño”, estaban boas, e no seus momento foron boas, pero a todas luces insuficientes….. o aprovisionamento estaba completamente esgotado e os nosos corpos precisaban un plus de enerxía para evitar o achegamento a un punto cercano á fatiga e deshidratación, o esforzo fora considerable e as nosas gorxas necesitaban con urxencia ser regadas para ser quen de afrontar o cada vez máis curto treito que restaba con suficientes garantías.

A taberna estaba no soto dunha casa de planta baixa con primeira planta adornada por unha balconada grande de aluminio e tellado de tella do país.Unha parra alta de tintilla abrigaba, dando de esta forma unha boa sombra á solaina da cantina.Tres ou catro paisanos repousaban o seus cús na entrada sobre caixas de quintos que facían torres de extranas formas, ó modo de Skyline neoyorkino antes do día da infamia.

Un futbolín con cúpula de plástico presidía o espazo principal da cantina, pousado sobre terrazo e infinidade de virutas de serrin,.. alí, na ágora do lugar, duas parexas de homes poñían a proba as súas habilidades, descansando pitillos en cinceiros de ferro fundido, estratéxicamente atornillados de serie nas esquinas da mesa de xogo.
Entre gritos, fume e xuramentos, o son das bolas batendo contra os laterais da cancha de xogo, e o estridente golpear dos macacos cotra as esferas metálicas facían que o lugar non resultase nada adecuado para o repouso e o lecer que naqueles momentos e naquel lugar precisabamos.

Achegámonos á barra con bastante prudencia, sendo conscientes de que estabamos a ser observados polo encarghado, un bartender alto que lucía o cuarto dos nove sinais do fillo de puta, a barba por parroquias,ademáis dun noxento palillo machacado e cuberto de cuspe que asomaba entre os seus sarrosos dentes.

Un calendario, onde rezaba a lenda Piensos Biona- Calle Bao, Boiro, coa imaxe dunha galiña con dous pitiños colgaba dun cravo oxidado sobre un estante onde unha warholiana exhibicón de alimentos de todas as cores aparecía sobre a carcomida madeira…. Pimentón Jauja, Azafrán El pote, Vino Sansón, Gaseosa Viturro,TAB, Grisines (que regalaban cromos do Corsario Negro), Bucaneros… e unha inumerable récua de variopintas e sabrosísimas viandas.

Unha parte da vella barra de madeira derivaba nun mostrador frigorífico metálico, coa parte de diante acristalada, por onde podían observarse unha barra de Queixo Larsa e outra de Chourizo Revilla, acompañadas de varios yogures de coco e dous ou tres Danys.Sobre o mentado mostrador descansaba unha vella máquina de cortar fiambre, completamente enlixada de cor vermello, con media barra de chourizo pousada enriba dela e pedazos de papel de estraza que esperaban a ser enchidos polo sabroso alimento.

Dando renda á nosa sede, pedimos con moita educación unhas coca colas que foron servidas con unha celeridade sensiblemente inferior á que foron tragadas, pagamos relixiosamente e enfiamos porta deixando atrás un cartelón de Mirinda que sobre a parede principal había, flanqueado perfectamente por un poster de Pichi Lucas e un banderín do Madrid.

Xa queda pouco!



Crónicas do Camiño "A Vaca E O Carriso"

Crónicas do Camiño "Noite de Defuntos"

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio I

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio II

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio III

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio IV

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio V

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio VI

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio VII

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio VIII

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio IX

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio X

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio XI

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio XII

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio XIII

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio XIV

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio XV

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio XVI

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio XVII

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio XVIII

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio XIX