A CUADRILLA DE PEPA A LOBA, por Os Heredeiros Da Crus

Onde vai a fecha, onde vai xa,

os meus tempos mosos xa van alá.

Eramos moi bravos, eramos uns machos,

sijarrillo ensendido, unha pandilla de cacos.

Asaltando frutales, petando nas portas,

descubrindo praseres, meneando a pirola.

Do melloriño que hai nunha parroquia,

eramos noticia das mais lambe conas.

- E lojo ¿quen foi? - o fillo de Moncha

- ¿como foi? - entroulle na horta

- ¿que lle veu? - veuna miña sojra

- ¡arrecó! - ensinoulle as pelotas.

Recordo unha tarde, das mais jerrilleiras

montados nun carro cheo de picaños

ibamos follados a non menos de ochenta

coidado que ahi vamos, ¡xente ás leiras!

E o fillo de Moncha era o jran cabesilla

iba co cu ó aire pra darlle mais forsa

e sin cortarse un pelo sacou a pancarta

na que poñia ' putas pendancas.

- E lo ¿quen foi? - o fillo de Moncha

- ¿como foi? - ia cunha rola

- ¿que lle veu? - ai! vimolo todas

- ¡arrecó! - cuadrilla de pepa a loba

Aprendemos de todo, aprendemos moitas cousas,

estudiamos todos xuntos nun colexio de monxas

- E lojo ¿quen foi? - o fillo de Moncha

- ¿como foi? - entroulle na horta

- ¿que lle veu? - veuna miña sojra

- ¡arrecó! - ensinoulle as pelotas.

- E lo ¿quen foi? - o fillo de Moncha

- ¿como foi? - ia cunha rola

- ¿que lle veu? - ai! vimolo todas

- ¡arrecó! - cuadrilla de pepa a loba.