"Cando un home poeta se atopa cunha muller poeta, ou calquera outra combinacion de xeneros e números entre os que poida existir atraccion física, os dous deben facer todo o posibel por ignorarse mutuamente até que pasen os calores e se escoite por fin o suspiro aliviado do mundo.
O mundo quere que o home poeta se deite coa doutora ou a estudante de xeografia.
O mundo quere que a muller poeta se deite co bombeiro voluntario ou o avogado defensor.
E o mundo, que é intelixente, equivócase moi poucas veces.
Mais os fios da quimica entre os corpos son demasiado fortes e é imposibel deixalo correr todo, esquecerse e entrar nun bar a tomar digamos un café con xeo, é moi importante que os dous procuren mirarse aos ollos o menos posíbel.
Mantelos fechados con moita forza durante os beixos pode ser unha solucion eficaz.
Ademais é importante que non se escriba nin un só verso en todo o tempo que dure a relación, e tamen que cada un ignore sempre o nome do outro, mais que nada porque os nomes son cousa de notarios e oficinista.
E se un poeta empeza a preocuparse por un nome, o mais probabel é que acabe de notario ou de oficinista, e no mundo a dia de hoxe fan mais falta os poetas que os oficinistas, e os notarios.
Un poeta de verdade non debe querer saber de nomes e sempre escoller a carne."
E que sexa meu curmán … é xenial.
O mundo quere que o home poeta se deite coa doutora ou a estudante de xeografia.
O mundo quere que a muller poeta se deite co bombeiro voluntario ou o avogado defensor.
E o mundo, que é intelixente, equivócase moi poucas veces.
Mais os fios da quimica entre os corpos son demasiado fortes e é imposibel deixalo correr todo, esquecerse e entrar nun bar a tomar digamos un café con xeo, é moi importante que os dous procuren mirarse aos ollos o menos posíbel.
Mantelos fechados con moita forza durante os beixos pode ser unha solucion eficaz.
Ademais é importante que non se escriba nin un só verso en todo o tempo que dure a relación, e tamen que cada un ignore sempre o nome do outro, mais que nada porque os nomes son cousa de notarios e oficinista.
E se un poeta empeza a preocuparse por un nome, o mais probabel é que acabe de notario ou de oficinista, e no mundo a dia de hoxe fan mais falta os poetas que os oficinistas, e os notarios.
Un poeta de verdade non debe querer saber de nomes e sempre escoller a carne."
E que sexa meu curmán … é xenial.
No hay comentarios:
Publicar un comentario