Vou a facer Maruxiña
un axóuxere de cunchas,
e con el heiche arrolar
susurrando as sons do mar.
E ca néboa do amanexo
fareiche unha touca fina
para cubrir os cabelos
louros da miña filla.
Cun anaco de coral
ei argallar un anel
para meter dentro del
o luceiro da mañá.
E con farrapos de vento
tecerei un berce puro,
para cando faga escuro
cantarche nanas en el.
E coas ondas,e coa brisa,
e con raiolas de sol,
unha lanterna dourada
que aloumiñe o teu solpor.
E con cantos de sereas
E rumor do vendaval
Unha cantiga fermosa
Con todo sabor do sal.
Heiche de dar Maruxiña
o que so che pode dar,
o teu pai que e mariñeiro
e pódeo coller do mar.
No hay comentarios:
Publicar un comentario