Non queiro outra luz senón a túa. Nin queiro outro color: o teu intermitente Non queiro outra imaxe nin outra servidume. Nin mais fidelidade nin queiro outra cantiga, nin queiro outra paixaxe nin outra pertenza. Tan Soio ti, o meu mar, o meu Oceáno. O Atlántico.
1 comentario:
Que certo é, sempre que saio da miña casa e vou cara a algún lugar que non ten mar, poñome triste e voto de menos ese olor que deixa, e cando vou chegando de volta a miña terra en canto vou achegandome xa comezo a nota ese aroma a mar que o impregna todo. Eu sen mar non podería vivir é algo que teño moi claro, como non podería vivir sen aire e sen auga.
Publicar un comentario