jueves, 23 de octubre de 2008

Sen palabras

Pódovos asegurar que estou profundamente doido polo que, sen mala intención, estase interpretando de Juanjo. El é moito máis ca un compañeiro. 25 anos xuntos, el gruñíndome e eu protestándolle, pero nunca nos enfadamos. Dentro do Instituto colaborou e colabora algunha xente conmigo,que non estiveron na cea, tamén terán o seu agasallo. Juanjo é algo máis e para él haberá moito máis cariño...e non quero dicir máis.
Por favor, cerrade este tema.
Por certo, o das pancartas está arranxado, parece ser que unha tirouna o vento e a outra quitaronna por erro.Falei con Deira e volverán ser colocadas.Comunicarei a Mary os actos que sigamos celebrando...Con un pouco de sorte serán moitos e bonitos.Unha aperta e un bico moi fortes. Rodrigo

12 comentarios:

Anónimo dijo...

...

Anónimo dijo...

Moi ben rodrigo,un golpe na mesa.
Non estaría de mási que o afectado dixera algo.

Anónimo dijo...

♪♪♪♫♪♪♫♫♪♪♪

Anónimo dijo...

o mellor un golpe mal dado

Anónimo dijo...

¿e de qué falamos entonces?

Anónimo dijo...

rodrigo,¿cando actuades o teu grupo?

Anónimo dijo...

propoño poñer a moto de marcelino ó lado do monolito ca placa

Anónimo dijo...

sen palabras

Anónimo dijo...

...

Anónimo dijo...

rodrigo,¿veste apoyado pola xente que está ahora no insti,profes e directiva?

Anónimo dijo...

Hola a todos,dicir que facedes un traballo excelente, que non fai falla ser da 1ª promoción para participar no aniversario do instituto, xa que penso que todo o mundo é benvido, porque nel estudiou moita xente.
Decir tamén que a cea disfruteina moito, sobretodo pola xente que estaba, eu persoalmente tiña moitas ganas de saudar a Teresa Otero e a Matias, e na cea tiven esa oportunidade( por certo están coma sempre, e Matias parecia de c.o.u B ,él xa sabe polo que o digo.) e porqué non dicilo tamen me gustou saudar a Manolo Anca, ainda que a próximavez que o vexa teño unha pregunta pendente para él.
Botouse en falta a xente como o SR. BLANCO, que para mín, e para moitos foi o MESTRE dos MESTRES.
Non me podo despedir sin mencionar ó mellor amigo que un podía ter no insti da banda dos mestres, ese era MAXIMO, poderia botar horas contando anecdotas e dicindo só cousas estupendas del, para mí.n era único. Bótase moito de menos a unha persoa como él.
Bueno Por hoxe xa vale. Bicos e felicidades ás recientes MAMÁS.
Saúdos tamén a RODRIGO aínda que o vexo bastante a miudo

Anónimo dijo...

polo que se ve nas fotos, houbo boa festa tamén despois da cea,tanto en chicolino coma en boiro tamén