.JPG)
A ver se poñendo algo de troula son capaz de escribir este artigo sen provocar un curtocircuíto por humedecemento no teclado do ordenador.25 aniversario do IES Praia Barraña. Hai que formar unha Comisión.
A primeira tarefa non era difícil, un grupo de amigos, ex alumnos e profe, xuntabámonos nunha peña, de papatorias claro, e todos tiñamos ganas de facer algo.
Primeira reunión con Amalia, Carlos R. Muñiz,Luis F, e Juanjo Riveiro. Logo fóronse engadindo Marga Hermo, José M. Vilas, Padre Marcelino, Mouriño e Pili Cubata e compañía (aínda segue a ter a compañía dentro dela) e outros que non podían vir, pero colaboraban, como Manolo Dieste. As xuntanzas duraban algo máis de dúas horas, das que tres cuartas partes do tempo se empregaban en recordar falcatruadas e compartir risas co “SR. ROCA”.
Ben, hai que visitar ao Sr. Alcalde. E alí xuntámonos unha representación da España cañí, como para que Berlanga fixese unha película, O cura, o alcalde, o mestre e o boticario (bueno, o presidente dos empresarios). Bo rollito con Deira –aínda lle hai que sacar máis cartos- e máis recordos para rir.
E chega o gran día. Primeiro no Instituto, decubrimento da placa, Saborido arranca coas leis da Física, como non podía ser menos, a bandeira. Por certo, que un como profesor se sinta orgulloso dun ex alumno así é normal; pero é fermoso que todos os seus compañeiros tamén se sintan igual, como se fose un irmán que triunfou na vida.
A comer!
Chicolino estírase e deléitanos:que cacho nécoras! Que finura de camaróns. Non me gustan as vieiras, pero comín todas as que puxeron. Non eran de Toñi-Vicente, que aínda me lembro delas. Arturo si que sabe dar calidade.
E chega o momento dos agasallos e homenaxes. Todo o que se lle dea a Angelita é pouco, a fin de contas axudou a manter a media xuventude de Boiro cos seu bocadillos de tortilla de p…m…
Que contaba co voso aprecio, xa o sabía, pero vivir ese momento que vivín é inesquecíbel, xustifica toda unha vida dedicada ao que, con maior ou menor acerto fixen e aínda me gusta facer, ensinar.Un agasallo tan exquisito como ese cordobán, só pode saír dende o cariño, pois sei que buscastes o mellor, e quero agradecelo publicamente, sen mengoa de que o faga dun xeito persoal tamén.
Quedan aínda celebracións do 25 aniversario. Celebraremos os 30 anos, espero que para daquela xa Luis me teña conseguida a xubilación.
E para a miña peña, que saiba que está invitada a un Cus-cus.
Unha aperta moi grande. Rodrigo
57 comentarios:
A Rodrigo
Gracias por ser, por estar e por compartir con nós bos momentos.
A historia foi máis amena, máis entretida contigo.
Non esquecerei que contigo aprendín que a vida era algo máis que seriedade, ensináchesme a darlle un toque de humor nos momentos máis difíciles, e trato de telo sempre presente.
Gracias Rodrigo.
Pasámolo xenial, os anos pasan para todos, pero para alguns parecen que pasan mais despacio, coma por exemplo para Anca, IMPRESIONANTE que ven estás chaval, ou Luis que tamén nos creceu moi ben,¡ Que juapo estabas Luisssss!
Un bico, NÓS
Non se podía ir se non eras do 1 ano e O Cura levou a 2 pimpollos,. manda ostia
A min pareceme fatal tamén que só se tivera en conta a cente do 1ª ano
Yo soy de los que entré en el 85 y me hubiese gustado participar en la conmemoración si me hubiese enterado, claro.
Conmemoración de un 25 aniversario de una institución no significa que los únicos partícipes tengan que ser los del primer año.
Yo me lo pasé genial, aunque me supo a poco.
Tengo ganas de que llegue el 30 aniversario.
Yupyyyyyyyyyyy!!!!!
En primeiro lugar dicirlle a esa persoa que fala despreciando a Rodrigo e os seus organizadores, que debería darse a coñecer, primeiro direi que non se pode criticar sen coñecer todo o traballo que hai detrás (pois senón o sabedes non é fácil organizar algo así).
En segundo e último o respecto é algo que deberíamos ter hacía os demáis.
O que di que entrou noutro ano, direille que a cea evidentemente non estaba pechada, pero en algún lugar se tiña que poñer un límite; aparte de que conseguir localizar a moita xente non é fácil.
As actividades que se están a desenvolver son para que todos (dende a súa inauguración ata hoxe en día) participen.
Espero que a partires de agora as críticas se fagan con respecto hacía os demáis, pois a educación que recibimos debería servir para algo.
Ás moscas, douvos a razón, pero tedes que recoñecer que eses dous pimpollos (polo menos un) alimentounos a vista a todas, e non digades que non.
Non vos enfadedes e seguide comentando pero sempre dende o respeto.
Las gracias te las tenemos que dar nosotros a ti.....
Te mereces eso y mucho más.
Pero, pol favol, montade vos unha, os que sexades, que e moi bonito que nolo den todo muidiño, ¿non si?
Bueno e o pimpollo de Marselino, moi ben sentado, pero cando se levantou olvidouse de sacala corda que lle subia o pantalón.
Como hai parte dos comentarios que fan alusión a mín e ós nosos compañeiros, decir que a cea non é o único dos actos do 25 aniversario, hai máis no que podedees participar.
A cea decidimos restrinxila por 2 razóns, unha porque sería inviable xuntar a xente 25 promocións alí, outra porque no queríamos facer coincidir a xente de diferentes idades,os da idade media cos da idade contemporánea, por exemplo nas con fillas, (hai casos de nais e fillas ex-alumnas).
Aínda sí tivemos moitas dificultades para organizala e algún erro houbo,moitas grazas á xente que foi e á que non foi e quixo ir por comprendelo, esperamos poder abri-lo arco na próxima cea que xente de outros anos se involucre an organización.
O dos pimpollos só foi unha anécdota.
E ó que nos mandou á merda, o caso é que falen de nós aínda que sexa mal.
Unha aperta a todos, incluso ós MOSCAS.
Si señor, o actto estivo moi ben, noraboa a todos
O acto moi ben pero a carne de chicolino intragable
al principio eran cigalas,al final fueron cuatro nécoras,la carne intragable y las vieiras en plan franchute,poca cosa.bueno,los borrachines disfrutaron con la barra libre
Isto comeza a non ser un punto de encontro, non entendedes que significa o respecto e que non aprendichedes nada cando estudiascheedes.
Creo que un pode criticar, e dicir que lle gustou ou non lle gustou como se fixo todo, pero o que non se pode consentir é acusacións falsas escudándose no anonimato, indigname ver tanta mala intención en algúns dos comentarios.
Entende que é algo que non se pode permitir e que pola miña parte sería censurado.
Saúdos.
No tengo palabras. Las busco pero no las encuentro. Al menos no las adecuadas para expresar la tristeza que me produce la lectura de algunos comentarios y los insultos que contienen. Yo, que soy de la primera promoción, comprendería que los de la quinta organizasen una cena para volver a verse después de veinte años y que no me invitasen. Yo no los conozco, pero me alegraría por ellos. No los insultaría.
Meu querido Luis, esto e coma o das festas de antes. Todo o mundo as pedía, pero nadie quería ir polas portas a pedilos cartos para contratalas orquestas. E por fin despois de moito traballar e escoitar de todo, consiguen que se faga ben e ainda che din que algo sacarias e haber cando cartos te gardastes no peto.
Queridos Luis e Carlos, resentidos ainos en todolos sitios, hay xente que non madurou que sigue coma antes sin aceptar o que é. Eu non son nada, non teño coche, nin traballo pero a lo menos vivo feliz co pouco ou moito que podo dar os demais cada día. Os resentidos non o entenden e así lles vai. Un saludo
Dous ou tres maleducados poden facer moito ruido, pero só son eso: dous ou tres maleducados. Eu admiro a Luís, Carlos, Rodrigo, Amalia, Juanjo Riveiro, Marcelino e demais organizadores. Eles teñen as habilidades sociais que eu nunca tiven nin terei. Gracias por haber feito esto. Para mín foi unha grande ilusión. Gracias de novo.
Administrador.¡¡¡bota ós impresentables eses!!
así,así, de clasistas,como para a cea, a censurar e solo poñer o dos catro amigos vosos.eu estaba de acordo con algún dos outros comentarios,pero claro así fixestedes na cea,elexir quen iba dos profes,elexir quen iba dos alumnos,elexir a quen darlle agasallos,ós amiguiños,claro.bueno, xa sei que non ides a publicalo,así que non escribo máis.saúdos.
usastedes o nome do i.e.s. sin permiso de ninguén,nin a actual directiva vos acompañou,non segades así,amiguiños.non me digades que decíades i.b.m. por que no blog non pon i.b.m. e nas placas do 20 e 25 aniversario tampouco.
si deixasedes ir a mais xente,estaria mellor,e moito mellor para chicolino.si o enfocasedes da outra forma desde o principio,habéria 200 persoas na cea,entre máis alumnos e moitos máis profes,non os de sempre,que por certo,tampouco son do primeiro ano,nin os amigos de marcelino tampouco.
Alguén me pode explicar porque tanto rancor, e que de verdade non o entendo.
Por favor, pídovos que me expliquedes porque, eu teño unha cousa moi clara e entendín dende o primeiro día que o blog tiña cabida para todos sempre dende o respecto. Eu estou esperando artigos de alumnos de outros anos pero dígovos que non hai ningún.
Vou dicir unha cousa daquela o Instituto en cuestión non tiña nome e por iso de que todos os institutos se chamaban IBM nos chamabámoslle IBM de Boiro, logo cos anos tivo que poñérselle un nome e hoxe en día todos levan IES.
Eu imaxino que atopar a todos os profesores e alumnos dos primieros anos sería complicado, pois non é tarefa fácil conseguir a súa dirección nin o seu correo electrónico, porque supoño que saberedes que existe unha lei que regula a protección de datos persoais e eses son datos persoais.
Outra cousa a cea díxose, e así o entendín eu, que era para a primeira promoción, pero bueno cada quen que entenda o que queira, e probablemente houbese algún erro por non conseguir os datos de todos os alumnos da primeira promoción e incluso ó mellor da segunda.
Espero que me entendades, eu non critico a ninguén, pero deixade xa de tanta pelexa, de tanta discusión que non chega a nada.
Saúdos a todos.
Foron moitas as noites que me mordín a lengua, máis ben que metín as mans no bolsillo para non poñelas sobre o teclado e contestar a certos comentarios insultantes e de crítica destructiva, pero hoxe non quixen facer caso da conciencia e si vou añadir un comentario:
A todos estes que tanto critican ofrecémoslles a gran oportunidade de satisfacelo seu ego para que dentro de 5 anos organicen eles a xuntanza que conmemore o 30º Aniversario, de seguro que o farán con gran maestría e moito mellor que nós, e seremos os primeiros en felicitalos, porque sabemos o que custa.
Sobre a comida, (para a próxima haberá que facelo á carta para que sexa a gusto de cada un dos comensales), lembraremos que primeiro tivemos uns entremeses abundantes e de calidade, acompañados de bo viño e bos refrescos para os abstemios. As cigalas non se puxeron porque estaban fracas, sendo substituídas estas por unhas boas e abundantes nécoras e camaróns de bo calibre. As vieiras non sei si eran á franchuté ou á remanquillé pero creo que estaban para chuparse os dedos. En canto á carne, un bo solomillo, alá onde vaias sempre cho porán pouco feito, a non ser que lles digas o contrario. Eu, dende a miña modesta opinión, creo que foi moita máis xente que os "borrachíns" os que o pasaron estupendamente, e os "borrachíns" que houbera non lle faltaron ao respeto a ninguén, non como algúns que dende a "serenidade" e ca cabeza fría, sentados diante dun ordenador e dende un anonimato cobarde, si o fan.
Un saúdo para todos e desexando que reine a cordura. JMVilas
Si eu quero organizar unha cea, quen me prohibe de celebrar o que eu queira? e máis aínda, quen me vai dicir a quen teño que invitar?. Con isto queda todo dito.
QUE COÑAZO DE PERSOA !!!. JODER TOMA 50 EUROS E VAI CENAR CON QUEN TE DE A GAÑA !!! QUE SI CLASISTAS; QUE SI USAR O NOME;; ARRE OSTIA_
VAITE MIRAR , OH !!
Como seguramente diria o noso querido Señor X, la maldad es fruto de la ignorancia. E lamentablemente parece que neste pobo segue habendo moito ignorante. Dende un principio explicouse por activa e por pasiva quen, como e porque se organizaba esta cea. E aínda así, segue habendo alguns rompepelotas coa mesma teima dende o primeiro día. Pero o máis lamentable, na miña humilde opinión, son os que agora, despois do día da festa, seguen criticando e faltando o respecto. Non quero entrar a xulgar se a comida foi mellor ou peor, ¡pero si eso era o de menos!.O importante era xuntar, tras 25 anos, a maior parte daqueles mozos e mozas que comezaron unha nova andaina en Boiro. Compartir recordos, anecdotas... alegrarnos de poder estar alí, porque ó fin e o cabo, hai xente que non tivo a sorte de chegar a poder celebrar estos 25 anos. Así que deixemonos de coñas, e por unha vez, agradezcamos os que fixeron o esforzo, altruista non o esquezamos, de organizar algo para todos e sexamos constructivos de cara á organización do 30 aniversario.
Na cea do outro día xuntáronse, de feito, tódolos membros que quixeron e/ou poideron de CATRO promocións polo menos: os que acabaron no ano 84, 85, 86 e 87. Non era A CEA do 25 aniversario, era UNHA CEA feita para reencontrarse vellos compañeiros CA EXCUSA do 25 aniversario. Que eu saiba, cando se fan reencontros deste estilo noutros sitios xúntanse os membros DUNHA promoción. O outro día xuntáronse CATRO e hai queixas. Posto que aquela cea non foi A CEA, propoño que se faga realmente A CEA do 25 aniversario donde todo o mundo que pasou polo IES Praia Barraña nestes últimos 25 anos esté invitado. ¿É esto realista?
jesusito de mi vida,tú que sabrás.yo ya estuve en la cena , cállate un poco y todo lo que dije es cierto.ahora proponeis la otra cena,pero el nombre ya lo utilizasteis vosotros,en prensa y en todos los sitios,cuando esa cena no es la oficial del instituto,sino una reunión de cuatro amigos,más que nada para emborracharse en el botellón final.
Bueno, los nombres están para ser usados, no se gastan. Se puede volver a usar y todos tan contentos. A mí todas estas discusiones no me parece que tengan mucho sentido.
Con respecto a quen está a facer os comentarios en castelán sobre "borrachitos y borracheras". Tí non estarías noutra festa? porque creo que os amigos que alí se xuntaron foron 110, mellor dito, parece que 109 e pasárono ben lembrando moitas das anécdotas que se foron sucedendo ao longo dos anos que alí estivemos matriculados. Quizais o problema é daqueles que non tiñan nada que contar porque as súas vidas son ou foron aburridas. Ou pode ser que a borrachera a enganchastes tí antes de ir para a cea e logo non te enteraches de nada.
Si un problema non ten solución, non é un problema. Si hai malestar por como se fixeron as cousas, non é un problema. O pasado non se pode cambiar. As expectativas de futuro son as que se poden mellorar. Non vos queixedes mais do pasado, que xa temos claro que a algúns non lles gustou, e fagamos xuntos un futuro mellor. Ós que están descontentos: propoñede algo que vos faga sentir ben. Non pode ser tan difícil. Criticar está ben en certa medida, pero sempre co obxetivo de mellorar, cando a crítica se queda só en pura crítica resulta destructiva, sobre todo para quen a formula.
lo unico bueno de la cena,fue el ramo de flores para angelita y el recuerdo para su marido elisardo.con esto ya termino y un saludo para todos mis buenos amigos de la cena y de la barra libre y los bailoteos de después-
eu penso que tamén había unha persona da que pasastedes totalmente e que nos axudou moito durante a nosa etapa estudiantil,creo que xa saberedes todos a quen me refiro,pero alá vós,por que esa persona leva os mismos anos que rodrigo no insti e aínda sigue alí.ahí sí que notei eu algo de elección pola vosa parte e discriminación.
Despois de ler os comentarios nesta páxina e noutras de certas personas quedoume unha cousa ben clara, a crítica non ten nada que ver ca cea, nin co uso do nome nin nada, aqui hai motivos que non están o noso alcance o sea son personales.
Que se fixo unha cea, si. Que se uso un nome ies e non ibm, si.(San petesburgo tamen se lle chamou stalingrado durante moito tempo, pero a cidade e a mesma). Qué saimos en prensa si. Qué a comida e o de menos, Si.
Amigo/a monta si ques unha ou vinte ceas, nadie se vai enfadar, eu estou farta de ler en prensa as festas das distintas promocions do Insti de Ribeira, número 1 o como lle queiras chamar. Gasta cartos en teléfono, móvete, perde horas de traballo de sono, e cando teñas todo listo hai un fato de sitios os que podes ir comer moi baratiño, por exemplo Don Paquito, comes ben e ainda tes explanada para unha orquesta. E dada a tua preocupación pola prensa, seguro que tamén vos sacan unha fotiño.
Por último aclarar que a miña relación cos organizadores limítase a catro conversas nestes vintecinco anos e saludos educados cando nos vemos. Punto. Pero sentinme igual de ben tratada que calquera dos supostos amigos. Por certo, teño claro que se eu houbera currado coma eles tamén me nombrarian pero para destacar o primeiro e traballar.
Fai un blog para a tua promoción, ponte as pilas e a traballar que seguro que che sae.
Querida Mary. Diríxomee a tí como depositaria que eres da responsabilidade de censurar, e digo censurar, comentarios "tóxicos". Este blog foi creado como un espacio de encontro entre antigüos alumnos. Non lle quitemos razón a quen dí que ésto é un club excluinte. Pois claro que o é. Faltaría máis. Ninguén debe traspasar a porta do nóso clube si non amosa o imprescindible salvoconducto. O RESPETO. Non temas conculcar o inexistente dereito a descalificar cando, a cambio, preservas os dereitos lexítimos de todo-los demáis. Pero tampouco nos rasguemos as vestiduras. A estadística dí que ten que haber xente frustrada, infeliz, rencorosa e ata inmoral. Se creen que podemos axudalos en algo, eu son o primeiro que modestamente me brindo a facelo. Se o que pretenden é utilizar a nósa casa como vomitorio non debemos franquearlle-la porta.
CARLOS RGUEZ. MUÑIZ
Eu coñezo de preto ós organizadores e vin como se levan desvivindo desde fai meses por isto da cena:chamando á xente dende os seus teléfonos,pidindo pola rúa as direccións de e-mails,pegando carteis,exprimíndose os sesos sobre que artigos publicar...en fin pasando moito do seu tempo intentando facer un ben ós demáis.Apéname moito ver que hai persoas con tan pouca calidade humana que en vez de colaborar como eles se adica a criticalos e a facer insinuacións maliciosas.Parece que hai moito amargado no mundo e que nesos vintecinco anos non aprenderon nin o máis básico:a educación e o respeto hacia os demais.Gracias a tódolos organizadores polo voso traballo, seguide así, vós si tedes calidade humana.
Chámome José Manuel, entrei no Instituto (daquela IBM) no ano 92.
Non puden ir á cea e non me cabreo, porque hai que decir que os VELLOS CUARENTÓNS nos deron unha lección en INICIATIVA, TRABALLO e CAPACIDADE
ORGANIZATIVA.
Eu intentei xuntar ós da miña clase no 2005 e non fun capaz, ¿QUEN PODE CRITICAR O SEU TRABALLO?
NON SE NOS OCURREU A NINGUÉN,. estivemos a velas vir e agora hai queixas, ¡por favor! SENTIDIÑO e APRENDAMOS.
Decir que eu me sentín representado indo ás exposicións de algúns que foron os meus compas,( Quincho, p.ex.)e irei ós concertos que haxa, eu ceando con xente de 40 anos NON PINTO NADA.
Só me apena no TER NACIDO 10 ANOS ANTES
Falei con Rodrigo sobre o olvido de Juanjo e deume a razón, Tiña moitas cousas na cabeza,
pediulle disculpas polo lápsus e sen dúbeda algún recoñecemente se lle fará.
GRACIAS JUANJO
Queridos ex-alumnos deberíais intentar extraer el lado positivo de todos esos comentarios que os critican.En el fondo están cabreados por no poder compartir con vosotros una fecha tan señalada.Las formas en algunos de los casos no son las más adecuadas, pero es un orgullo que tantos ex-alumnos del instituto desearan haber estado presentes ese día 17.
Temos que falar claro. A min xa me pareceu sospeitoso o abrijo de piel que lle vin a Amalia. E que me decides dos anillasos que se jastan Luis e o Jacholo.
Os demais da "cuadrilla" sejuro que o teñen na vija...........
sí,pero eu creo que de juanjo non se olvidou solo rodrigo,sinon tamén todos os organizadores,que tamén debían ter moitas cousas na cabeza,pois non lembrarse do que nos acababa de recibir no instituto,enseñándonolo todo por dentro e que ademáis leva os 25 anos ó pé do cañón igual que rodrigo.foi un vacío moi grande para él,creo eu,por que algun dos organizadores creo que lle deben moito no seu curriculum e por riva,ferreirós e seu primo.
Eu a Juanjo, débolle moito com primo e como amigo,
O meu curriculum non ten nada que ver con él, máis ben ó contrario, ó mellor vos equivocades de Ferreirós.
Sinto non ternos lembrado de él, que sí nos lembramos, pero un houbo un erro nos presentes porque había dous Juanjos.
Non nos olvidamos nin nos olvidaremos de él, o aniversario aínda non rematou.
hay carlitos,carlitos.quien te ha visto y quien te ve.esta no es tu casa y el instituto tampoco.atiende bien tus negocios y dejate de parafernarias.
Importante: a janansia non debeu de ser moita. O abrijo de Amalia non ten mangas.
dentro da organización había máis xente que tí luis,e agora penso que xa pasou o dia e pasou a romarís.só che digo que o vexo tódolos días e o deixastedes ben tocado.así como che podo afirmar que neste blog non volviu na entrar desde o venres-un saudo dun compañeiro.
Parafernalias, se dice parafernalias. Esa aducasión!!!!!!
cuantos olvidos hubo,coño.rodrigo se olvidó y los del blog y la organización de la cena tambiém.no se olvidaron de que les colgara las pancartas,les abriera las puertas,les ayudara con este blog mandando fotos y artículos.seguro que si fuera otro no habrí tanto olvidadizo.
Pero mira que hay gente infeliz y amargada. Ese grano en el culo, ¿de que cueva salió?
Ultimamente me he topado mucho con eso de los anónimos en varios blogs que leo.
Alguien comenta algo o pone algo que resulta “disparatado” para alguien de mente cerrada, y la persona (o personas) en cuestión, responden en versión anónima. Dicen cosas, sueltan información, escupen y vomitan amargosidades… todo detrás de la cómoda máscara del anonimato.
Anonimato: intento de escapar absolutamente de la responsabilidad de los daños o repercusiones que las palabras puedan tener.
¿A qué le teme una persona cuando se esconde tras el “Anónimo”? ¿A que le digan sus verdades? ¿A que la confronten con su vida incoherente? ¿A que vayan y le pinten con aerosol la entrada de su casa? ¿A que le vuelen las compras del mercado a su abuelita? ¿A que lo acusen con su mamá por que se conectó a horas que no debía? ¿A que todos descubran que no es la persona que todos creían que era? ¿A que lo acusen a la Secretaría de gobierno para que le quiten su conexión y su compu? ¿A qué? ¿A qué le temen? ¿Qué puede ser tannnnnn grave para que no den la cara?
Vamos!!! Ni siquiera los hackers andan en completo anonimato, se ponen un nombre, un alias, un nick… y aun saben que su IP puede ser detectado en algún momento trágico de su vida…
La cosa esta así para quienes no han entendido las reglas del juego en esto de la internet.
El spam y los anonimatos sirven para una cosa: para irse a la basura
Eso deberían tenerlo en cuento todos, tanto el cobarde anónimo, como el dueño del blog.
En verdad, no se debería censurar a nadie, pero considero que no es censura si la persona no dá la cara y no es capaz de hacerse responsable de sus propias palabras
non había dous juanjos que había tres.o que descubreu a placa,o que recibeu un detalle pola colaboración e o que se marchou para a casa nada máis terminar de entregar a organización os agasallos,ca muller e con angelita,que ben o vín eu.
Perdón pola aclarasión: había 3 Juan José, pero a dous chámanlle Juanjo e a un chámanlle Saborido.
A min justoume!!!
pois si que comenta a xente.
eu estarei eternamente aghradesido que me rescataran da cova de hai 20 anos para xuntarme cos da clase.
Hai que ter moito valor para levar isto é menudo pago lle estades dando.
Xa dicía o meu profesor de filosofía que o sentido común é o menos común dos sentidos.
A ver oh, non perdades máis o tempo con quen non vale a pena, pasade xa desto e lede a carta de Carlos Insua que iso sí que é interesante.
sí,claro, todo o que fala ben de vós e interesante
La generación del 25 aniversario, ¡qué pandilla la de aquel año!, para que se entere más de uno fueron cuatro generaciones. Nadie se puede cabrear, pues lo vivido en aquel año no se ha vuelto a repetir. Cuando alguien estrena algo nuevo, como nosotros estrenamos ese Instituto, conlleva numerosos problemas que padecimos aquel año. Algunos de ellos nos llevaron a hacer la primera huelga, algo común hoy, pero por aquellos tiempos…cuando algún padre sacaba a su hijo de la manifestación, lo de limpiar no existía, no había bar (ni bocatas, ni cigarrillos), la primera excursión… quién se olvida de ella. Por todo esto y por mucho más, todos aquellos alumnos que pasaron por él, formamos una piña, era igual a que curso pertenecieras pues todos luchamos para conseguir unas mejoras que las siguientes generaciones disfrutaron. La relación de amistad que nos unió fue tan grande que después de 25 años, la mayoría aún tenemos ganas de vernos, recordando aquellos años maravillosos, presumir de nuestros hijos. La verdad es que desde que empezó el aniversario y se formó este blog, tengo que enchufarme todos los días. La cena, estuvo realmente bien, en ella encontré amigos que hacia 22 años que no veía. Dentro de cinco años, espero verlos otra vez; seguro que no me acordaré de lo que comí el otro día, pero sí de lo bien que lo pasé. Fue una velada estupenda en la que pudimos hablar del pasado recordando todas las anécdotas.
Para no aburriros más quiero dar las gracias a todos los que hicieron posible este aniversario, en particular a gran una persona, que se lo merece y no es otro que DON RODRIGOOOOOOOOO sin duda es el que más luchó y trabajó para reunirnos. Espero que tenga el mismo ánimo dentro de cinco años. Quiero también recordar a otra persona que sin duda siempre estará ahí, nuestro amigo Juanjo.
moi ben rafa trasbach
Publicar un comentario