25 Aniversario IES Praia Barraña

A acústica é unha ciencia interdisciplinaria que estuda o son, infrasón e ultrasón, é dicir ondas mecánicas que se propagan a través da materia (tanto sólida como líquida ou gaseosa) (non se propagan no baleiro).

A efectos prácticos, a acústica estuda a produción, transmisión, almacenamento, percepción ou reprodución do son.

Índice

[agochar]

1 Historia

Historia

Primeiros traballos

Sobretonos dunha corda vibratoria. Pitágoras foi o primeiro en estudar este fenómeno.

A ciencia da acústica ten a súa orixe na Antiga Grecia e Roma, entre os séculos VI a. C. e I d. C.

Comezou coa música, que viña practicando como arte desde facía miles de anos, pero non fora estudada de forma científica ata que Pitágoras interesouse pola natureza dos intervalos musicais.

Quería saber porqué algúns intervalos soaban máis belos que outros, e chegou a respostas en forma de proporcións numéricas.

Aristóteles (384 a 322 a. C.) comprobou que o son consistía en contraccións e expansións do aire "caendo sobre e golpeando o aire próximo", unha boa forma de expresar a natureza do movemento das ondas.

Ao redor do ano 20 a. C., o arquitecto e enxeñeiro romano Vitruvio escribiu un tratado sobre as propiedades acústicas dos teatros, incluíndo temas como a interferencia, os ecos, e a reverberación; isto supuxo o comezo da acústica arquitectónica. ^[1]

A comprensión da física dos procesos acústicos avanzou rapidamente durante e logo da Revolución Científica. Galileo (1564-1642) e Mersenne (1588-1648) descubriron de forma independente todas as leis da corda vibrante, terminando así o traballo que Pitágoras comezara 2000 anos antes.

Galileo escribiu "As ondas son producidas polas vibracións dun corpo sonoro, que se difunden polo aire, levando ao tímpano do oído un estimulo que a mente interpreta como son", sentando así o comezo da acústica fisiológica e da psicolóxica.

Entre 1630 e 1680 realizáronse medicións experimentais da velocidade do son no aire por unha serie de investigadores, destacando de entre eles Mersenne.

Mentres tanto, Newton (1642-1727) obtivo a fórmula para a velocidade de onda en sólidos, un dos alicerces da física acústica (Principia, 1687).

Da Ilustración en diante

O século XVIII viu grandes avances en acústica a mans dos grandes matemáticos da epoca, que aplicaron novas técnicas de cálculo á elaboración da teoría da propagación das ondas.

No século XIX, os xigantes da acústica eran Helmholtz en Alemaña, que consolidou a acústica fisiológica, e Lord Rayleigh en Inglaterra, que combinou os coñecementos previos con abundantes achegas propias na súa monumental obra "A teoría do son".

Tamén durante ese século, Wheatstone, Ohm e Henry desenvolveron a analogía entre electricidade e acústica.

Durante o século XX apareceron moitas aplicacións tecnolóxicas do coñecemento científico previo. A primeira foi o traballo de Sabine na acústica arquitectónica, seguido de moitos outros.

A acústica subacuática foi utilizada para detectar submarinos na Primeira Guerra Mundial. A gravación sonora e o teléfono foron importantes para a transformación da sociedade global.

A medición e análise do son alcanzaron novos niveis de precisión e sofisticación a través do uso da electrónica e a informática.

O uso das frecuencias ultrasónicas permitiu novos tipos de aplicacións no medicamento e a industria. Tamén se inventaron novos tipos de transductores (xeradores e receptores de enerxía acústica).

Ramas

As ramas da acústica son, entre outras:

Aeroacústica: xeración de son debido ao movemento turbulento do aire.

Acústica arquitectónica: estudo do control do son, tanto do illamento entre recintos habitables, como do acondicionamento acústico de locais (salas de concertos, teatros, etc.), amortecéndoo mediante materiais brandos, ou reflectíndoo con materiais duros.

Psicoacústica: estuda a percepción do son en humanos, a capacidade para localizar espacialmente a fonte, a calidade observada dos métodos de compresión de audio, etcétera.

Bioacústica: estudo da audición animal (murciélagos, cans, golfiños, etc.)

Acústica subacuática: relacionada sobre todo coa detección de obxectos mediante o son do sonar.
Acústica musical: estudo da produción de son nos instrumentos musicais, e dos sistemas de afinación da escala.

Electroacústica: estuda o tratamento electrónico do son, incluíndo a captación (micrófonos e estudos de gravación), procesamiento (efectos, filtrado comprensión, etc.) amplificación, gravación, produción (altofalantes) etc.