1) O veciño parásito: aquel que todo o tempo están mangando cousas. Desde un ovo ou un pouco de sucre, ata que o leves en auto ata a parada do autobús, “total está a man” ...
2) O veciño lesma: é aquel do cal é imposible despegarse nunha conversa, e xeralmente as súas conversas (non se lles pode chamar diálogos porque xeralmente fala so el/ela) son maratónicas.
Chega ao punto en que un roga non atopalos pola rúa cando vai chegando a súa casa, porque encontralo significará que o veciño augaviva se adhira e retrase en media hora a túa entrada na túa casa... que está a dez metros.
Cando se chega ao extremo, un remata aprendendo os horarios en que o veciño augaviva circula pola redonda, con tal de prepararse para esquivalo.
3) A vella repugnante: aquela (uso o feminino porque no 90% dos casos son vellas mulleres) que está resentida por non ser mais xoven e entón quéixase da música, dos autos, da xente que se bica, das cañotas voadoras, dos cans (anque sempre o seu can é o mais merdeiro e rompe bolas de todos), dos bebés, dos nenos, dos adolescentes, dos xóvenes, dos adultos xóvenes, do fútbol, do rugby, do básquet, do que sexa.
Xeralmente agárrase peor so cos veciños que ten máis preto na casa do lado, por “sufrilos” en maior grao.
4) O veciño susceptible: aquel que se ofende por unha vez que non o saúdas, e decide non falarche nunca mais no resto da súa puta vida.
Remata, en moitos casos, facéndoche un favor con iso.
5) O veciño que pide babysitter: é o que trae ao seu/s fillo/s á túa casa un pouco para non coidalos, sabendo que eses pendellos son os fillos de Satán (obvio, sábeo porque el mesmo é Satán).
Unha variante é o que se vai de vacacións por un fin de semana e déixache as chaves da casa para que lle tires comida e auga ao can.
No hay comentarios:
Publicar un comentario