O MUNDO DAS ALGAS. ALIMENTO MILENARIO.

Un mundo de Saúde

Coa moda da cultura oriental, Occidente rendeuse diante das virtudes das algas, un alimento de grande importancia en Xapón. O seu sabor, a súa textura e as súas moitas virtudes nutricionais son algunhas das razóns que nos invitan a incorporalas a nosas mesas.

Duns anos a esta parte, a cultura oriental, en concreto la xaponesa, adquireu popularidade nos países occidentais. Esta popularización produceuse en tódolos campos, e ag astronomía non foi unha excepción.

Un dos maiores beneficios desta expansión culinaria é o san costume de consumir algas. Esta práctica está fortemente arraigada en Xapón, o territorio con maior consumo de algas por habitante, onde poden chegar a constituír o 25% da dieta. O país nipón é, ademais, o maior produto e exportado rdo mundo neste produto.

Un alimento con historia

Para a maioría dos europeos poden parecer unha novidade. Sen embargo, crese que estas plantas acuáticas incorporáronse á alimentación humana hai preto de 10.000 anos. Á cunca mediterránea tardaron algo máis en chegar; o desembarco produceuse aproximadamente no ano 600 A. C.

Na actualidade, o seu uso extendeuse a grande parte dos países do noso entorno. En Alemaña e Austria, por exemplo, empréganse con enorme éxito na elaboración do denominado Algenbrot, un pan de cereais ao que se lle engaden algas disecadas na fariña.

O sabor e a especial textura deste produto son dúas poderosas razóns da súa crecente popularización, pero non todas: as algas, ademais, posúe nunha serien on desdeñable de propiedades nutritivas.

Valores nutricionais

Para empezar, son as verduras con maior contido en sales minerais e oligoelementos, tanto que unha cullerada de algas ofrece ao organismo tódolos elementos necesarios para manter un correcto metabolismo celular. O seu contido en ferro é moito máis alto que o das lentellas. Ademais, son ricas en iodo, cobalto, magnesio, calcio (aporta máis que o leite), fósforo e potasio.

As algas son tamén unha importante fonte de proteínas vexetais; aportan tódolos aminoácidos esenciais. Ademais, non conteñen graxas saturadas (non produce colesterol), nin residuos de antibióticos, pesticidas nin hormonas de síntese, tan típicas da carne.

No que a vitaminas se refire, as algas conteñen unha boa cantidade de vitamina E e provitamina A ou betacarotenos. Ademais, conteñen ácidos linoleicos e alfa linoleicos. Todo esto fai que actúen contra o envellecemento, protexan a pel ea s mucosas dos radicais libres.

Qué son realmente

Anque cada vez son mais comúns en restaurantes e tendas especializadas, gran parte da poboación non sabe que son exactamente. Pois ben, pódese dicir que as algas son algo así como as verduras do mar, é dicir, plantas que medran na auga, tanto doce como salgada.

E anque parezan algo estraño e descoñecido, como alleo a noso mundo, teñen os mesmos ciclos que as plantas terrestres. Édicir, medran, reprodúcense e morren, sen que teñan que intervir para iso sementes, transplantes, abonos, regos...

25.000 especies

Pero hai que ter claro que non tódalas algas que non atopamos no mar poder ser empregadas en gastronomía. De feito, so son comestibles unhas 50 especies, do total de 25.000 que ata agora se coñecen.

Unha das razóns da diferenciación entre as numerosas especies é que ao longo dos seus 2.000 millóns de anos de vida foron evolucionando e diversificándose ata adaptarse ás diferentes circunstancias ecolóxicas do seu hábitat, esto é, o mar.

Estas son as Algas mais correntes:

Anque na actualdiade é bastante fácil atopar algas en restaurantes e tendas especializadas, ata hai pouco parecían ser patrimonio nipón. De feito, Xapón é o país onde máis se consomen por habitante, e o que mais produce e exporta. Tal vez esa é razón de que a maioría das especies que coñecementos e utilizamos teñan nomes de orixe xaponés.

O nori. Son unhas algas vermellas ou púrpuras que set ornan negruscas ao enxugarse e verdes cando cocen. Son moi típicas para a elaboración de sushi e sóense vender en forma de follas finas e secas semellantes ao papel.

O kombu. tamén ten nome nipón. Empréganse para preparar un caldo denominado dashi. Entre as súas características nutricionais, destaca o seu grande aporte de calcio, ferro, potasio e iodo.

O hijiki. É unha das algas mais populares. As súas minúsculas ponliñas, cando se poñen a remollo, aseméllanse aos fideos negros.

Arame. Semellante ao anterior, anque mais doce e de menor estalo. É de cor marrón amarelento en cru e negrusco despois de cocer.

O varech. Alga rica en iodo que contén alginato, un compoñente que se emprega como aditivo a xeito de espesante. Polo contrario, a máis pequena é a espirulina, unha alga microscópica con mais de 3.000 millóns de anos de existencia, contén betacaroteno, ferro, tiamina, riboflavina, magnesio e proteínas.

Preparación de algas:

· No caso de que conteñan area ou demasiado sal, deben lavarse con auga fría.

· Tódolos tipos de algas que se compran “en seco” necesitan dun remollo duns 20 minutos como mínimo. O remollo fai aumentar ata 7 veces o seu volume en seco.

· Unha vez remolladas, as algas verdes, poden ser cortadas en tiras no sentido do seu crecemento.

· As algas negras pódense picar, desfacer en seco ou cociñar enteiras.

· As agar-agar córtanse indistintamente antes ou despois do remollo.

· A alga kombu necesita un mínimo de 45 minutos de remollo e 30 minutos de cocción. Aconséllase aproveitar o caldo para cociñar legumes e elaborar sopas e prebes.

· As algas hijiki consúmense preferiblemente en inverno. O seu sabor é moi forte, polo que se utilizan en pequenas cantidades. Prepáranse guisadas, en sopas, budins, etc. Remóllanse ½ hora e tardan outra ½ h en cociñarse. Unha ves cociñadas non é aconsellabel requentalas.

· A alga wakame utilízase en infinidade de pratos, pero a sua principal aplicación é sen dúbida nas sopas de miso.

Tarda uns 15 minutos en completar o seu remollo e de 5 a 15 minutos en cociñarse, pero tamén pódese comer crúa en ensaladas.

· A alga nori non necestia tempo de remollo pois sóese consumir torrada. Para torrala emprégase a tixola ou aplícase directamente sobre a labarada, ata que colle un ton entre verde e dourado. Córtase en anaquiños coa tesoira ou desfaise en pó triturándoa coas mans sobre cereais ous opas. É rica en fósforo et en un certo sabor a sardiña.

· O kanten utilízase fundamentalmente en: flans, cremas, salsas frías, ensaladas, para espesar sopas ou potaxes e como base de xelatinas de froitas.

Alga Kombu

É unha das algas mais ricas en iodo polo que non hai que abusar do seu consumo.

As algas posuen cantidades importantes de proteínas, certas vitaminas e minerais. Non obstante, desaconséllase un consumo elevado ao ser ricas en ácidos nucleicos que poderían favorecer o aumento da uricemia (ácido úrico).

A alga kombu procede de Xapón. Entre as suas propiedades destaca a sua riqueza en ácido alxénico que actua como un limpador natural para o intestino, ao favorecer o seu evacuado.

Aporta tamén ácido glutamínico (versión natural do glutamato monosóldico, aditivo saborizante), que abranda as fibras do resto de alimentos cos que se combine, potenciando o seu sabor. É unha das algas mais ricas en iodo, polo que non hai que descoidar a posibilidade dunha inxesta elevada, xa que pode afectar ao funcionamento correcto da tiroides (glándula que precisa dunha cantidade determinada deste mineral).

Modo de emprego: Antes do seu consumo require un remollo previo de 20 minutos e 30 minutos de cocción. Utilízase preferentemente para acompañar pratos de cereais e legumes.

Contáctenos