Somos,
dous corpos orfos sobre as sabanas
e no balcón, unha lúa rota.
Eso é todo.
Buscamos ansiosos a continuidade en un abrazo circular que non acaba.
Poñemos música. Bicámonos.
Eso é todo.
E sabemos que todo é pasaxeiro,
deixamos que os paxaros voen en esta noite de pel libre e de estraperlo.
Apostamos, por este sentimento intenso
que transita límites descoñecidos,
por estes corazóns desesperados que latexan só se interseccionan
Eso é todo.
E se ata nós se achega a madrugada á procura de distancias imposíbeis.
Morreremos
Eso é todo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario