NORMAS SOCIAIS, XUGO OU SUPERVIVENCIA, ¿PERO DE QUEN?

Control social

O control social é o conxunto de prácticas, actitudes e valores destinado

a manter o orde establecido nas sociedades.^[1]

Anque a veces o control social realízase por medios coactivos ou violentos, o control social tamén inclúe formas non específicamente coactivas, como os prexuízos, os valores

e as crenzas.

Entre os medios de control social están as normas sociais,

as institucións,

a relixión, as leis, as xerarquías, os medios de represión,

a indoctrinación (os medios de comunicación e a propaganda),

^{[2] [3]} os comportamentos xeralmente aceptados

e os usos e costumes

(sistema informal, que pode incluir prexuízos)

e leis (sistema formal, que inclúe sancións).^[1]

Contido [ocultar] 1 Introducción 2 Medios de control social 2.1 Medios informais 2.2 Medios formais 3 Véxase tamén 4 Referencia 4.1 Bibliografía 4.2 Enlaces externos

Introducción [editar]

O control social aparece en tódalas sociedades como un medio de fortalecemento e supervivencia do grupo e as súas normas.

As normas menores e as leis son as que conforman os grupos e é a implantación dunha moral social polas influencias sociais e ó mesmo tempo a crítica

como autodefensa e a súa interpretación é o camiño deica o cambio social. Actúa sobre a desviación social (leis) e anomia (normas).

A cognición social ou perspectiva do comportamento desviado de forma correcta —certa—, ten un esquema de estereotipos e xuízos de valor na súa versión non científica e é posible e habitual como coñecemento científico —profesional— e é de feito imposible unha sociedades en normas (Estado de Dereito) e a custión é a súa precisa natureza e os mecanismos para o caso, sen cargar con máis problemas adicionais, somentes o ben común cunha normativa funcional para o orde social. Como o control é importante, a súa vez ten que haber control sobre os controladores cun consenso na normativa para un equilibrio de poderes e controis, que non sexa represivo

na súa actitude.

O control social persuasivo para o logro da conformidade funciona principalmente con ideas e valores, que se traducen en actitudes respectuosas das normas.

Téndese a unha moral libre, opcional, persoalizada, menos regra e con menos control.

Medios de control social [editar]

Medios informais [editar]

As medidas informais, son aquelas que non están institucionalizadas, como os medios de comunicación, a educación, as normas morais, etc., as cales non teñen unha formalización a través de normas ou leis escritas. Son máis importantes que as formais porque transmiten hábitos, normas e valores determinados. A instancia policial é un exemplo: é un mecanismo de control social informal que se deriva do Estado. Iniciouse trala Revolución Francesa controlando a nivel lexislativo.

As súas competencias garanten o poder desmesurado do Estado,

pero é unha instancia estatal con capacidade de castigo e represión

contra o cidadán posto que os que controlan ou teñen poder someten ó resto.

A súa "suposta teórica" función principal é o mantemento de leis e do orde público. A partires dos anos 80 (século XX), aparece a seguridade cidadá. Como feito político, engádese unha función de vixiancia (represor contra as incidencias) que desemboca no Estado intervencionista. Vincúlase á transformación urbana das ciudades (as grandes avenidas permiten o paso do exército cos cabalos). A esta función de represión engádeselle a salvagarda: prevención en primeiro lugar e función asistencial da poboación. O paradoxo fundamental da policía é que simultáneamente é preventiva e represora, xa que “o policía que está para axudar tamén che pode deter”.

Medios formais [editar]

As medidas formais de control social son as que se implementan a través de estatutos,

leis e regulacións contra as condutas non desexadas. Ditas medidas son respaldadas polo gobernó e outras institucións por medios explícitamente coactivos, que van desde as sancions ata o cárcere ou o confinamento. Nos estados de dereito os obxectivos e mecanismos de control social están recollidos na lexislación explícita.

Véxase tamén [editar]

• Lavado de cerebro, Ad nauseam
• Propaganda
• Programación neurolingüística
• Prexuizo cognitivo
• 1984 (novela)

Referencia [editar]

1. ↑ ^{a b} Jary & Jary, 1991.

2. ↑ Chomsky, Noam; Edward S. Herman (1988). Os gardians da liberdade, (título orixinal, en inglés, Manufacturing Consent: The Political Economy of the Mass Media), 1ª edición, Barcelona: Crítica.

3. ↑ Chomsky, Noam (2002). A propaganda e a opinión pública, 1ª edición, Barcelona: Crítica.

Bibliografía [editar]

• Jary, David; Jary, Julia (1991), The HarperCollins Dictionary of Sociology, New York: HarperCollins, ISBN 0064610365.

Enlaces externos [editar]

• Cooperación e castigo en modelo teórico(estudo matemático para grupos sociais)
• A amenaza de castigo crea a cooperación
• Uns ollos vixiantes fan actuar honestamente
• Monos policías entre os macacos

(inglés)

• Deflem, Mathieu. 2007. “The Concept of Social Control: Theories and Applications.” Paper presented at the International Conference on “Charities as Instruments of Social Control in Nineteenth-Century Britain,” Université de Haute Bretagne (Rennes 2), Rennes, France, November 22-23.
• Sociology of social control - Summary of ideas.

Categorías: Socioloxía política | Psicoloxía social | Socioloxía da desviación