SUMANDO DÍAS

Hai contos que se quedan inacabados durante longos días. A veces semanas… ¡ou anos! Sumando días, sumando días… que é como as resistencias ganan.


Sumando días


A tenda de Emilio está pechada cando chega. Pasan sete minutos da media. Suficiente para que o froiteiro, que é un home de orde, teña botada a persiana. Pretende cumprir a dieta, pero terá que volver pasar sen as beneficiosas mazáns.


Quédase na porta, coas mans suxeitas ó bolso. Non teñen nada mellor que facer, pero é evidente que os plans do tendeiro están lonxe de regresar ó traballo ese día. Na beirarrúa de enfronte, unha boa muller cargada de bolsas, pero dignamente equilibrada, apresura a seus dous fillos para chegar a casa. Ela non. A ela ninguén a espera.


O brinco do teléfono móbil arríncalle un respingo. Unha nova invitación ó cine, ¡a quinta xa! Á mesma hora e no lugar de costume... Agora, as mazán depurativas antóllanselle aínda máis urxentes. Unha copa seguro que a envalentonaba; ten outra vez ese cosquilleo nas palmas... E xa suma 87.


Na porta da sala Odisea arrecende a palomitas. Os días de verán, a humidade e o calor invitan a refrixerarse dentro. A elección é o de menos. A distribuidora nunca se a xoga. O insólito é sumar a penitencia de entrar cun cucurucho quente nas mans. Pero vale a pena pagala, porque a el encántanlle.


Sempre a cita o día do espectador. Supón que o utiliza como coartada. Recoñéceo pola gorra, que soamente se quita cando a ve chegar ó seu lado. Aínda non lle regala bicos, pero pásase a película ancorado no seu brazo, aspirando a súa roupa, memorizando aquel novo aroma, que hoxe tampouco resulta agre.


Ó final despídese depresa, sen comentar se lle gustou. Na saia dela deslízase un sobre. O quinto xa; outro CD pirata, outro debuxo seu e outra carta breve que ela beberá sedenta, ata a seguinte.


Veñen a recollelo á porta. Ela sabe que non quere que descubran que estiveron xuntos. Os demais aínda non a ven cos seus mesmos ollos.


Cre que é unha boa nai, anque non compre a tempo as mazáns, anque a botella aínda a tente –agora moito menos que as súas cartas- anque se resista a regresar a casa, anque o seu fillo teña que buscala a escondidas para confirmarlle que vale a pena seguir sumando os días.