Ten a serea o canto
i a serpe o alento,
o lago ten a onda,
Dios ten o inferno.
Ti tes dabondo
co que tes escondido
neses teus ollos.
O trono dos monarcas,
do sabio os trunfos,
a groria do poeta,
o ouro do mundo:
dera eso todo
por sólo unha mirada
deses teus ollos.
Buscan os pitorreises
pra faguer niño,
a herba santa que nace
beira do ríos.
Eu busco sólo
unha mirada meiga
deses teus ollos.
Cando se pon a lúa
tras d’os penedos,
choran as estreliñas
todas d’o ceo.
Tamén eu choro
cando non m’alumean
eses teus ollos.
i a serpe o alento,
o lago ten a onda,
Dios ten o inferno.
Ti tes dabondo
co que tes escondido
neses teus ollos.
O trono dos monarcas,
do sabio os trunfos,
a groria do poeta,
o ouro do mundo:
dera eso todo
por sólo unha mirada
deses teus ollos.
Buscan os pitorreises
pra faguer niño,
a herba santa que nace
beira do ríos.
Eu busco sólo
unha mirada meiga
deses teus ollos.
Cando se pon a lúa
tras d’os penedos,
choran as estreliñas
todas d’o ceo.
Tamén eu choro
cando non m’alumean
eses teus ollos.
1 comentario:
Gustaríame saber quen é o autor ou autora destes poemas que tan só levan o título como este ou o seguinte. Decidenos quen os escribe, por que está claro que eu non o fago.
Publicar un comentario