CRONICAS DO CAMIÑO- 26.OS SEÑORES DO CASTELO- EPISODIO XXVI- FIN DO CAMIÑO-por Luis Ferreirós

EPISODIO XXVI-FIN DO CAMIÑO.

Lola abriu a porta e xunto coa súa irmá invitaron a Cándidiño apasar para que retomase forzas despois dun largo día, os tres desapareceron detrás da porta de madeira,e a calma e a quietude volveu de forma repentina ó Cano.

O silencio marcaba os nosos pasos ata que pasando por diante do portalón verde (Por qué todos os portais son verdes?)de Sigfredo e Olguita, sairon correndo ata o valado ,comesto polos loureiros, os catro cans que tiñan para dar un concerto de ladridos e inútiles embestidas que romperon durante uns segundos a quietude do lugar.

Enfrente estaba o baixo onde Manolito Piñeiro despachaba na vella farmacia que posteriormente foi trasladada á parte de arriba do pobo, o mostrador presidido por un peto en forma de "chinito" sempre chamara a miña atanción cando era pequeno, lembro de ter que ir á farmacia de pequeniño a buscar optalidóns para a a miña nai e sempre que podía botaba un patacón dentro de aquel cabezón amarelo con trenza e con gorro ás catro aguas, eso calmaba a miña conciencia por non querer comer e ter que ir a comida para acomerar as galiñas, sempre escoitaba -"Come que os chinitos e os neghritos non teñen nada que comer", pero eu era mal comedor, e non había que facerlle;Co tempo esas huchas pasaron a ser propiedade intelectual do Domund, e os rapaces do Martin Gómez levábamos para a casa o chinito ou neghrito de cada curso para sablear ós pais e encher de orgullo ós maestros ou maestras que contaban en público canto puxera cada familia dentro .

Merencho xa pechara a ferretería e Manolo o Xuiz (un capitán dun home) estaba recollendo bártulos no pequeno almacén que tiñan enfrente, ó lado da única barbería, a dos irmáns Martínez, os barbeiros,José ,Manolo e Paulino, que situados tras as vellas sillas ó estilo dos irmáns Dalton, en escaleira de burro, dabanlle un toque chic ó máis puro estilo militar a todo boirense que tivera estima ó seu cabelo, ó lado estaba a de Don Pepito e a Zapatería de Sampedro, familia dos de Don Juan, que tiña un crocodilo pequeniño disecado no escaparate e que regalaban pelotas de goma verde cos zapatos Gorila, enriba da citada zapatería estudiara primeiro curso con Doña Josefina, e seguía a ser un sitio que tiña bastante atravesado, non adoitaba ir mercar alí, eu prefería a de María a de Segade, que era moi boa persoa, ademáis de boa carteira,e tiña moi boa man cos rapaces.

No almacen de Rosiña podías atopar pedramol, pedras do pote, sulfato, ratimol,lanternas e un sinfín de cousas que daquela eran moi útiles para a casa ou o campo. Saiu da casa-tenda de pranta baixísima a Cativa, unha cadeliña que facía honra ó seu nome(Suso decía que era un ratonero polaco), amarrada por un cordón de cáñamo que foi tomando extensión ata chegar á praza vella, sen ser humano que guiase o paseo ,ata que o can depositou enfrente da de Maruxa todo o que sobrara da comida, entón apareceu un brazo embutido nun xersei de cor negra, e a cabeza de Rosiña, que tirou do cordón facendo saber ó animal que unha vez o traballo estaba feito debía voltar á casa, cousa que entendeu á perfección e tornou ó seu punto de orixe dereitiña coma unha vara verde, ....os ratoneros polacos son cans moi ghiadiños.

Diante do vello sindicato estaba o fin do camiño, non había sinal, nen hito quilométrico,este estaba diante da casa de Tita,... pero alí enfrente da Librería-Sastrería do Tío Ramón estaba o punto no que debaimos separarnos e dar por finalizada a aventura do día,anos atrás estaba ubicado o mercado de abastos, onde peixeiras convivian cor carniceiros e vendedoras de yogures.Os domingos pola mañán había un posto de garrapiñadas situado na plaza vella, onde todos os rapaces ían despóis da misa para poder probar as “riquísimas garrapiñadas”; ese posto foi a causa dun atropelo que sufrín de pequeno por parte dunha mobilette que saía en dirección prohibida,posto que antes a rúa era para entrar, non para sair á Xeral coma agora;….Fora un bó día, posto que unha pasado o susto do atropelo, provocado pola saída furtiva da moto e pola miña pouco cabeza por cruzar sen mirar,o resto do día tiven mimos por todas partes , cousa que foi ben recibida polo meu carácter mimento.

Os nosos corpiños miudos ian xa chegando a un punto de cansanzo que tranquilamente podería decirse que estaba a piques de chegar á extenuación e tivemos tentacións de tomar un breve, pero intenso refrixerio no último bar do camiño, máis o ambiente non foi do noso agrado e repudiamos a tentacións aforrando dese modo uns cantos pesos,detrás da barra do Lúcar estaba Carmen a Pardilla despachando a un par de clientes que quedaban a esa hora da tarde e un par de rapaces xogando á máquina de Petaco, onde podias ler un letreiro luminoso que rezaba "Alaska",flanqueado por focas e morsas, a maquinita consistía en dar coa bóla a varios pinguins e osos polares, sen saber que un pingüín nunca na vida veu a un oso polar, xa que viven en polos contrarios, o deseñador na maquiniña en cuestión luciuse na súa obra, que como obxecto de ocio estaba moi ben, pero non coma para aprender moita máis cousa. Carmen mirou para nós, invitándonos a entrar coa mirada, pero rápidametne ceu na conta de que os potenciais clientes preferían buscar outro lugar no que descansar os seus , naquelas horas, agotados lombiños.

Ermitiñas da Tenecia aparcar o seu eterno 600 diante da molinera,e do seu estanco saia o último cliente con dous cartóns de Lola, intentando obedecer a orde de Marcelina que envolta na súa toquilla, e con un moño que parecía o tupé de Elvis, decía con voceciña de pito –“Ciérrame la puertiña”, cousa que non foi quen de facer no primeiro intento, posto que o home tirou da porta sen saber o truco… o picaporte ten que estar virado para que a porta peche.. pero ó segundo intento logrou o seu obxectivo e baixou os tres escalóns de un salto para perderse por diante da tendiña da señora Carmen a Maroña.

“-Qué facemos mañán?”

“-Non sei,... A ver que di a miña nai”,….(as nais daquela aínda tiñan algo que dicir)....,e aínda que o retraso non era grande, de feito nen sequera era retraso, o feito de levar a roupa como levabamos facía que tivesemos as nosas dúbedas sobre a saida do día seguinte, e disolvemos a irmandade cansados coma mulas e quedamos de volver a reunirnos, se as nais deixaban, ó día seguinte , no cine de arriba poñían Flesh Gordon, e seguramente alí estaríamos, pero a prudencia non permitía decidir sobre a hora en que íamos volver a vernos, seguramente ó longo do día atopariamos os uns cos outros, o senón íriamos uns ás casas dos outros para poder buscalos e pedirlle permiso ás nais dos amigos para que tiveran a ben deixalos sair.Daquela íase ás casas a buscar amigos,...outra costume que morreu.

E alí , en "parexas de a dous" marchamos ,uns camiño de Barraña abaixo e os outros dous camiño recto, agradecendo internamente ó señor Generoso por ternos brindado a oportunidade de ter pasado tal aventura, de coñecernos mellor, e de disfrutar uns coa compaña dos outros,da paisaxe, da xente do minifundio,do rio, da canteira,da experiencia de vida e de morte, do sol, do raio transparente e do prácido luar....... e sobre todo.......das laranxas.......... e ata outra aventura dixémonos a despedida ó modelo romano:

“-Que o camiño vos sexa lixeiro!”



Crónicas do Camiño "A Vaca E O Carriso"

Crónicas do Camiño "Noite de Defuntos"

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio I

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio II

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio III

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio IV

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio V

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio VI

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio VII

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio VIII

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio IX

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio X

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio XI

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio XII

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio XIII

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio XIV

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio XV

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio XVI

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio XVII

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio XVIII

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio XIX

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio XX

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio XXI

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio XXII

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio XXIII

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio XXIV

Crónicas do Camiño "Os Señores do Castelo" Episodio XXV